De recente eurotop heeft weinig opgeleverd. Er zijn wat losse afspraken gemaakt over het bestrijden van jeugdwerkloosheid en het bevorderen van de handel.

Wel werd er overeenstemming bereikt over de omvang van het noodfonds en het begrotingspact, waar voor Tsjechië uiteindelijk bedankte. Alleen de handtekeningen moeten nog gezet worden.

Natuurlijk is het belangrijk te praten over versterking van de economie en groei, maar de echte issues rommelen voort.

Van kwaad tot erger
Het Griekse probleem is nog verre van opgelost, terwijl de besmetting steeds harder om zich heen slaat.

Aanvankelijk was afstempelen van de Griekse schuld een onbespreekbaar item. Later, , maakte een ‘haircut' van liefst 50 procent onderdeel uit van een grootscheeps reddingsplan.

Het blijkt allemaal niet voldoende. De Griekse regering voert nog altijd overleg met de bankenorganisatie IIF, waarbij al gesproken wordt over een effectieve afwaardering van circa 70 procent.

En zelfs dan is het sterk de vraag of Griekenland er weer bovenop geholpen kan worden. Griekenland leeft ver boven zijn stand en lijkt een bodemloze put voor welke financiële steun dan ook.

De trojka, het IMF, de ECB en de EC, zijn druk doende de randvoorwaarden aan te scherpen voor de tweede noodlening van 130 miljard euro.

Wat deze randvoorwaarden precies moeten zijn is niet officieel bekend, maar dat de Grieken aan strakkere banden worden gelegd lijkt onvermijdelijk.

Het IMF komt binnenkort met een rapport over Griekenland en dat moet meer duidelijkheid geven.

E-woord
Bij de verdere escalatie van het Griekse schuldenprobleem mag het geen wonder heten dat steeds vaker het E-woord valt, de Exit oftewel het verwijderen van de Grieken, of zelfs meerdere landen, uit de eurozone.

Angela Merkel sprak hier voor het eerst over afgelopen november en banken en bedrijven maken hier al in toenemende mate scenario's voor, al is het bijzonder lastig de gevolgen hiervan te overzien.

Grote vrees bij een exit van Griekend is dat dit precedenten schept voor speculatie dat nog meer landen uit de zone vallen, waardoor het voortbestaan van de muntunie gevaar loopt.

Klaus-Peter Müller, topman van de Duitse Commerzbank heeft deze vrees niet. Volgens hem is een Griekse-exit de beste oplossing.

Pikant is dat Commerzbank voor 25 procent in handen van de Duitse overheid na een reddingsactie in 2008.

De Duitse bank heeft bovendien voor 3 miljard euro in Grieks staatspapier belegd en wordt hierdoor het hardst geraakt van alle Duitse banken.

Exit of niet. De markten doen hun werk ook zo wel. Portugal moet al 16 procent rente vergoeden op 10 jarig papier. Wie houdt dat vol?

Kwantitatieve verruiming
Zoals het met Griekenland gaat, zo lijkt het ook met het nog onbespreekbare onderwerp van kwantitatieve verruiming door de ECB te gaan.

Volgens veel economen is het laten draaien van de geldpersen uiteindelijk de enige oplossing voor het Europese schuldenprobleem.

Sinds de ECB banken goedkoop geld heeft geleend voor een lange periode van drie jaar, zijn de Europese rentetarieven weliswaar gedaald, maar bij recente veiling van langlopend Italiaans papier liep de rente weer op.

De effecten van kapitaalinjectie van de ECB nemen mogelijk af, terwijl ook de onzekerheid over het al dan niet meeparticiperen van de ECB in de Griekse haircut voor onzekerheid zorgt.

De ECB heeft naar eigen zeggen voor circa 40 miljard euro aan Griekse staatsobligaties gekocht, tegen gemiddeld iets meer dan 70 procent van de nominale waarde.

Een haircut van 70 procent zou de ECB een verlies van circa 20 miljard euro opleveren. Afgezien van de reputatieschade zou dit de slagkracht van de centrale bank aantasten.

Linksom of rechtsom, de rekening van de Europese schuldencrisis komt uiteindelijk bij de Europese belastingbetaler te liggen.