De Aziatische autoriteiten slaan de handen verder ineen om de regio te beschermen tegen schokken en minder afhankelijk te worden van instanties als het IMF.
Aziatische landen zijn momenteel in gesprek met elkaar om het reservepotje wat er ligt van 120 miljard Amerikaanse dollar te verdubbelen.
De verhoging is puur preventief en heeft vooral te maken met het feit dat Europa een steeds groter beroep doet op de
reserves van het Internationaal Monetair Fonds.
Volgens het IMF zal Europa in 2014 in totaal 80 procent van de totale kredietlijnen van het IMF opslokken.
Chiang Mai
De Aziatische reserve-pot, bekend onder de naam Chiang Mai, bestaat uit vreemde valuta en is in het leven geroepen door Japan, China, Zuid-Korea en een tiental Zuidoost Aziatische landen.
Chiang Mai is de stad in het noorden van Thailand, waar in 2000 de genoemde landen tot het besluit kwamen bilaterale valuta-afspraken te maken.
Na de Aziëcrisis in 1997 is de Chiang Mai-overeenkomst verder uitgebreid en faciliteert het ook het werk van het IMF.
Bescherming
De Aziatische regio, bezitter van meer dan de helft van de mondiale valutareserves, zoekt bescherming bij elkaar nu de Amerikaanse en Europese economie moeite hebben de weg omhoog in te slaan.
De regio is zich bewust van het besmettingsgevaar van de Europese schuldencrisis. Veel Aziatische landen ondervinden momenteel druk op hun export.
De schuldencrisis in Europa laat voor de Aziatische landen weer eens zien dat bestrijding van een dergelijke crisis alle middelen vergt die aanwezig zijn. De Europese besprekingen over ophoping van het noodfonds maken dat eens te meer duidelijk.
De Aziatische autoriteiten zijn zich bewust van het feit dat een pot van 240 miljard dollar een schijntje is bij alle kapitaalstromen die door de regio vliegen.
Ook afgezet tegen de omvang van de eigen valutareserves dat op 6,5 triljard dollar wordt geschat valt Chiang Mai in het niet.
Alleen China al zit op een valutareserve van 3,2 triljard dollar, gevolgd door Japan met 1,2 triljard dollar
Samenwerking
Maar het gaat vooral om de nauwere samenwerking die er uit spreekt. Sinds de Aziëcrisis hebben de verschillende landen in deze regio in toenemende mate onderlinge samenwerkingsverbanden gesloten.
Zo zijn de verschillende Aziatische centrale banken collectief hun valutareserves meer aan het spreiden en schuiven zij steeds meer op naar beleggingen die genoteerd zijn in Chinese yuan.
Verder sluiten de landen valuta-overeenkomsten om de onderlinge handel en investeringen te stimuleren. We hebben dit pas gezien tussen China en Japan. Het Chiang Mai initiatief wordt als een aanvulling op dit soort deals gezien.
‘IMF blijft noodzakelijk'
De Azië crisis heeft echter duidelijk gemaakt dat er veel geld nodig kan zijn om landen er weer bovenop te helpen.
Zo kregen Indonesië, Thailand en Zuid-Korea destijds 100 miljard dollar aan krediet van het IMF. Een dergelijk bedrag zou voor het IMF momenteel niet op te brengen zijn.
De Aziatische autoriteiten benadrukken wel dat regionale bescherming de noodzaak en behoefte van een mondiale aanpak niet wegneemt. Het IMF en initiatieven als Chiang Mai worden in Azië dan ook als complementair gezien.
Onlangs liet Japan nog weten meer geld aan het IMF te willen lenen, maar stelde wel als voorwaarde dat de Europese landen eerst hun eigen reserves moeten ophogen. Eerder gaf China al zulke signalen af.
De verhoging is puur preventief en heeft vooral te maken met het feit dat Europa een steeds groter beroep doet op de
reserves van het Internationaal Monetair Fonds.
Volgens het IMF zal Europa in 2014 in totaal 80 procent van de totale kredietlijnen van het IMF opslokken.
Chiang Mai
De Aziatische reserve-pot, bekend onder de naam Chiang Mai, bestaat uit vreemde valuta en is in het leven geroepen door Japan, China, Zuid-Korea en een tiental Zuidoost Aziatische landen.
Chiang Mai is de stad in het noorden van Thailand, waar in 2000 de genoemde landen tot het besluit kwamen bilaterale valuta-afspraken te maken.
Na de Aziëcrisis in 1997 is de Chiang Mai-overeenkomst verder uitgebreid en faciliteert het ook het werk van het IMF.
Bescherming
De Aziatische regio, bezitter van meer dan de helft van de mondiale valutareserves, zoekt bescherming bij elkaar nu de Amerikaanse en Europese economie moeite hebben de weg omhoog in te slaan.
De regio is zich bewust van het besmettingsgevaar van de Europese schuldencrisis. Veel Aziatische landen ondervinden momenteel druk op hun export.
De schuldencrisis in Europa laat voor de Aziatische landen weer eens zien dat bestrijding van een dergelijke crisis alle middelen vergt die aanwezig zijn. De Europese besprekingen over ophoping van het noodfonds maken dat eens te meer duidelijk.
De Aziatische autoriteiten zijn zich bewust van het feit dat een pot van 240 miljard dollar een schijntje is bij alle kapitaalstromen die door de regio vliegen.
Ook afgezet tegen de omvang van de eigen valutareserves dat op 6,5 triljard dollar wordt geschat valt Chiang Mai in het niet.
Alleen China al zit op een valutareserve van 3,2 triljard dollar, gevolgd door Japan met 1,2 triljard dollar
Samenwerking
Maar het gaat vooral om de nauwere samenwerking die er uit spreekt. Sinds de Aziëcrisis hebben de verschillende landen in deze regio in toenemende mate onderlinge samenwerkingsverbanden gesloten.
Zo zijn de verschillende Aziatische centrale banken collectief hun valutareserves meer aan het spreiden en schuiven zij steeds meer op naar beleggingen die genoteerd zijn in Chinese yuan.
Verder sluiten de landen valuta-overeenkomsten om de onderlinge handel en investeringen te stimuleren. We hebben dit pas gezien tussen China en Japan. Het Chiang Mai initiatief wordt als een aanvulling op dit soort deals gezien.
‘IMF blijft noodzakelijk'
De Azië crisis heeft echter duidelijk gemaakt dat er veel geld nodig kan zijn om landen er weer bovenop te helpen.
Zo kregen Indonesië, Thailand en Zuid-Korea destijds 100 miljard dollar aan krediet van het IMF. Een dergelijk bedrag zou voor het IMF momenteel niet op te brengen zijn.
De Aziatische autoriteiten benadrukken wel dat regionale bescherming de noodzaak en behoefte van een mondiale aanpak niet wegneemt. Het IMF en initiatieven als Chiang Mai worden in Azië dan ook als complementair gezien.
Onlangs liet Japan nog weten meer geld aan het IMF te willen lenen, maar stelde wel als voorwaarde dat de Europese landen eerst hun eigen reserves moeten ophogen. Eerder gaf China al zulke signalen af.