Sinds Christine Lagarde aan het roer kwam bij het Internationaal Monetair Fonds heeft het instituut zich vooral verbaal doen gelden. Het lukt intussen maar matig om het eigen steunfonds robuuster te maken.
Het is zeker geen sinecure: midden in een grote financiële crisis ineens de leiding krijgen over een instituut dat geacht wordt voor oplossingen te zorgen.
Christine Lagarde werd afgelopen zomer halsoverkop dals opvolger gepresenteerd van de besmeurde Dominique Strauss-Kahn.
Doemdenker
Lagarde lijkt haar draai nog altijd niet geheel gevonden te hebben. Het IMF komt feitelijk alleen maar in het nieuws met waarschuwende woorden richting landen en banken.
Intussen slaagt het Fonds er nauwelijks in geld los te peuteren bij landen om de eigen steunpot te vullen. Landen als China, Brazilië, maar ook Duitsland zijn terughoudend en vinden dat de zwakke Europese landen grotendeels hun eigen zaakjes op orde moeten brengen.
Het lijkt er vaak op dat Lagarde de ernst van de situatie wil aandikken om meer geld en dus meer macht richting het IMF te zenden.
Gevaren
Lagarde begon haar IMF-loopbaan met een pleidooi voor een verplichte herkapitalisatie van Europese banken. Het werd haar niet in dank afgenomen, ook al omdat ze sinds juni 2007 minister van economische zaken van Frankrijk was en in die hoedanigheid over veel kennis zou kunnen beschikken die de markten niet hadden.
Lagarde lijkt er niet van geleerd te hebben, want haar retoriek is alleen maar feller geworden. Ongekend negatief waren haar woorden over de Chinese economie. Dat de groei van China dit jaar gaat terugvallen is duidelijk, maar Lagarde houdt zelfs rekening met een groei-halvering tot 4 procent.
De gevolgen van een dergelijke terugval voor de rest van de wereld laat zich raden.
China
Na de felle bewoordingen over China bracht Lagarde vorige maand een bezoek aan Peking. In het hol van de leeuw wist Lagarde wel een subtielere toon aan te slaan.
Zo prees zij de steeds belangrijkere rol van de Chinezen in de wereldeconomie. Tegelijkertijd las zij China wel de les voor binnenlandse hervormingen door te voeren om de binnenlandse consumptie te stimuleren en minder te leunen op de export.
Herfinancieringen
Lagarde maakt zich ook veel zorgen over alle herfinancieringen die Europa moeten doen. Europese overheden en banken moeten dit jaar een bedrag herfinancieren dat gelijk is aan ongeveer 23 procent van het totale Europese bruto binnenlands product.
Een wat makkelijke manier van paniek zaaien. Deze herfinancieringen zijn een feit, daar kan niemand iets aan veranderen. Het gaat om het vertrouwen van beleggers in de toekomst. Onrust stoken helpt daar zeker niet bij.
Ook de dure olie greep Lagarde aan als een risico voor de mondiale economische groei aan te merken.
Enig positivisme
Zo af en toe zegt Lagarde wel dat Europese leiders de crisis goed aanpakken, maar daar wordt dan al weer aan toegevoegd dat er weinig ruimte is voor beleidsfouten. Wanneer wel? Is dan de vraag.
De laatste stand van zaken is dat het IMF nu weer iets optimistischer is over de wereldeconomie. Zowel de Europese beleidsmakers, de ECB als China kreeg een opkikker van Lagarde.
Wel blijft er volgens de topvrouw sprake van een hoge mate van instabiliteit in de wereldeconomie.
Voeding voor de volgende waarschuwing? Waarschijnlijk wel zolang de vulling van de IMF-pot maar niet wil vlotten.
Christine Lagarde werd afgelopen zomer halsoverkop dals opvolger gepresenteerd van de besmeurde Dominique Strauss-Kahn.
Doemdenker
Lagarde lijkt haar draai nog altijd niet geheel gevonden te hebben. Het IMF komt feitelijk alleen maar in het nieuws met waarschuwende woorden richting landen en banken.
Intussen slaagt het Fonds er nauwelijks in geld los te peuteren bij landen om de eigen steunpot te vullen. Landen als China, Brazilië, maar ook Duitsland zijn terughoudend en vinden dat de zwakke Europese landen grotendeels hun eigen zaakjes op orde moeten brengen.
Het lijkt er vaak op dat Lagarde de ernst van de situatie wil aandikken om meer geld en dus meer macht richting het IMF te zenden.
Gevaren
Lagarde begon haar IMF-loopbaan met een pleidooi voor een verplichte herkapitalisatie van Europese banken. Het werd haar niet in dank afgenomen, ook al omdat ze sinds juni 2007 minister van economische zaken van Frankrijk was en in die hoedanigheid over veel kennis zou kunnen beschikken die de markten niet hadden.
Lagarde lijkt er niet van geleerd te hebben, want haar retoriek is alleen maar feller geworden. Ongekend negatief waren haar woorden over de Chinese economie. Dat de groei van China dit jaar gaat terugvallen is duidelijk, maar Lagarde houdt zelfs rekening met een groei-halvering tot 4 procent.
De gevolgen van een dergelijke terugval voor de rest van de wereld laat zich raden.
China
Na de felle bewoordingen over China bracht Lagarde vorige maand een bezoek aan Peking. In het hol van de leeuw wist Lagarde wel een subtielere toon aan te slaan.
Zo prees zij de steeds belangrijkere rol van de Chinezen in de wereldeconomie. Tegelijkertijd las zij China wel de les voor binnenlandse hervormingen door te voeren om de binnenlandse consumptie te stimuleren en minder te leunen op de export.
Herfinancieringen
Lagarde maakt zich ook veel zorgen over alle herfinancieringen die Europa moeten doen. Europese overheden en banken moeten dit jaar een bedrag herfinancieren dat gelijk is aan ongeveer 23 procent van het totale Europese bruto binnenlands product.
Een wat makkelijke manier van paniek zaaien. Deze herfinancieringen zijn een feit, daar kan niemand iets aan veranderen. Het gaat om het vertrouwen van beleggers in de toekomst. Onrust stoken helpt daar zeker niet bij.
Ook de dure olie greep Lagarde aan als een risico voor de mondiale economische groei aan te merken.
Enig positivisme
Zo af en toe zegt Lagarde wel dat Europese leiders de crisis goed aanpakken, maar daar wordt dan al weer aan toegevoegd dat er weinig ruimte is voor beleidsfouten. Wanneer wel? Is dan de vraag.
De laatste stand van zaken is dat het IMF nu weer iets optimistischer is over de wereldeconomie. Zowel de Europese beleidsmakers, de ECB als China kreeg een opkikker van Lagarde.
Wel blijft er volgens de topvrouw sprake van een hoge mate van instabiliteit in de wereldeconomie.
Voeding voor de volgende waarschuwing? Waarschijnlijk wel zolang de vulling van de IMF-pot maar niet wil vlotten.