Wie dagelijks het nieuws volgt zou wel eens anders kunnen vermoeden, maar het voortbestaan van de eurozone is echt niet afhankelijk van de Griekse verkiezingen van 17 juni.
De nervositeit rond die verkiezingen en het belang dat aan de uitslag wordt gehecht heeft vooral te maken met de reacties en eigenlijk het onbegrip van de rest van Europa voor de Griekse situatie.
Europa houdt vooralsnog onverkort vast aan de bezuinigingsvoorwaarden die het Griekenland heeft opgelegd in ruil voor miljardensteun. Het is begrijpelijk dat de Grieken zich verzetten tegen verdere maatregelen.
Bij de gemiddelde Griek is het mes er al zo diep in gegaan dat verdere besparing nauwelijks mogelijk is. Het land zit al vijf jaar in recessie.
Toch is het begrotingstekort (zonder rekening te houden met de torenhoge rentebetalingen op de eigen schuld) afgelopen twee jaar van ruim tien procent naar minder dan drie terug gebracht.
Griekenland bezuinigt dus wat het kan, met alle tekortkomingen van een slecht georganiseerd land, maar toch. Om het land nu te slachtofferen omdat het perspectief wil en een uitweg via verkiezingen zoekt lost weinig op. Europa maakt zich zo juist kwetsbaar. Want wat als de Spaanse regering valt? Of de Italiaanse?
Het is tijd voor andere maatregelen
ZONDER STEUN AAN BANKEN LUKT HET NIET
Het is een en al kommer en kwel in het Zuid-Europese bankwezen. De Griekse banken hebben het al zo zwaar voor de kiezen dat ze naar verluid niet meer in aanmerking komen voor steun bij de ECB en het moeten hebben van de Griekse centrale bank.
En ook het Spaanse bankwezen krijgt het voor de kiezen. Afwaarderingen vanwege de dramatische economie en vastgoedsector zijn aan de orde van de dag.
Daar komt nog bij dat banken een belangrijke rol spelen in de eerdere reddingsoperaties van de ECB. Ook Zuid-Europese banken konden spotgoedkoop bij de ECB lenen en met dat geld staatsschuld van de eigen landen kopen.
De bankbalansen van bijvoorbeeld Spaanse banken zijn dan ook afgeladen met Spaanse schatkistpapier. Verliezen beleggers hun vertrouwen daarin dan krijgen banken steeds zwaardere tikken.
Overheden hebben niet meer het geld om het bankwezen rechtstreeks te steunen. Die rol ligt bij de ECB. Onorthodox durven ingrijpen vanuit Frankfurt is broodnodig.
DUITSE LONEN MOETEN OMHOOG
Goed nieuws van de Duitse staalarbeiders voor Zuid-Europa: de lonen ban miljoenen mensen in de Duitse metaalsector gaat fors omhoog, de grootste stijging in tien jaar tijd.
Al jaren is de Duitse economie zo concurrerend vanwege loonmatiging. Het heeft het verschil in concurrentiekracht met vooral Zuid-Europa zeer groot gemaakt. Nu moeten de lonen in Zuid-Europa terug om concurrerender te worden. Het helpt dan als Duitsland de lonen wat laat stijgen en niet bang is voor een beetje extra inflatie
NIET TE RIGIDE; MAJEURE BEZUINIGINGSINSPANNINGEN WORDEN BELOOND
Een nieuwtje van vrijdagavond: de Spaanse economie blijkt vorig jaar nog meer verlies te hebben gemaakt dan de 8,5 procent die eerder was gemeld. Daarmee is de doelstelling voor het tekort dit jaar haast niet meer te halen. En dat geldt voor meer landen.
Een geloofwaardig plan op de langere termijn moet misschien belangrijker worden dan boekhoudkundig geschuif om binnen de hard gestelde doelstellingen te blijven, de befaamde drie procent. Daarvoor is de huidige situatie te turbulent.
Europa houdt vooralsnog onverkort vast aan de bezuinigingsvoorwaarden die het Griekenland heeft opgelegd in ruil voor miljardensteun. Het is begrijpelijk dat de Grieken zich verzetten tegen verdere maatregelen.
Bij de gemiddelde Griek is het mes er al zo diep in gegaan dat verdere besparing nauwelijks mogelijk is. Het land zit al vijf jaar in recessie.
Toch is het begrotingstekort (zonder rekening te houden met de torenhoge rentebetalingen op de eigen schuld) afgelopen twee jaar van ruim tien procent naar minder dan drie terug gebracht.
Griekenland bezuinigt dus wat het kan, met alle tekortkomingen van een slecht georganiseerd land, maar toch. Om het land nu te slachtofferen omdat het perspectief wil en een uitweg via verkiezingen zoekt lost weinig op. Europa maakt zich zo juist kwetsbaar. Want wat als de Spaanse regering valt? Of de Italiaanse?
Het is tijd voor andere maatregelen
ZONDER STEUN AAN BANKEN LUKT HET NIET
Het is een en al kommer en kwel in het Zuid-Europese bankwezen. De Griekse banken hebben het al zo zwaar voor de kiezen dat ze naar verluid niet meer in aanmerking komen voor steun bij de ECB en het moeten hebben van de Griekse centrale bank.
En ook het Spaanse bankwezen krijgt het voor de kiezen. Afwaarderingen vanwege de dramatische economie en vastgoedsector zijn aan de orde van de dag.
Daar komt nog bij dat banken een belangrijke rol spelen in de eerdere reddingsoperaties van de ECB. Ook Zuid-Europese banken konden spotgoedkoop bij de ECB lenen en met dat geld staatsschuld van de eigen landen kopen.
De bankbalansen van bijvoorbeeld Spaanse banken zijn dan ook afgeladen met Spaanse schatkistpapier. Verliezen beleggers hun vertrouwen daarin dan krijgen banken steeds zwaardere tikken.
Overheden hebben niet meer het geld om het bankwezen rechtstreeks te steunen. Die rol ligt bij de ECB. Onorthodox durven ingrijpen vanuit Frankfurt is broodnodig.
DUITSE LONEN MOETEN OMHOOG
Goed nieuws van de Duitse staalarbeiders voor Zuid-Europa: de lonen ban miljoenen mensen in de Duitse metaalsector gaat fors omhoog, de grootste stijging in tien jaar tijd.
Al jaren is de Duitse economie zo concurrerend vanwege loonmatiging. Het heeft het verschil in concurrentiekracht met vooral Zuid-Europa zeer groot gemaakt. Nu moeten de lonen in Zuid-Europa terug om concurrerender te worden. Het helpt dan als Duitsland de lonen wat laat stijgen en niet bang is voor een beetje extra inflatie
NIET TE RIGIDE; MAJEURE BEZUINIGINGSINSPANNINGEN WORDEN BELOOND
Een nieuwtje van vrijdagavond: de Spaanse economie blijkt vorig jaar nog meer verlies te hebben gemaakt dan de 8,5 procent die eerder was gemeld. Daarmee is de doelstelling voor het tekort dit jaar haast niet meer te halen. En dat geldt voor meer landen.
Een geloofwaardig plan op de langere termijn moet misschien belangrijker worden dan boekhoudkundig geschuif om binnen de hard gestelde doelstellingen te blijven, de befaamde drie procent. Daarvoor is de huidige situatie te turbulent.