Maandenlang heeft het pokerspel geduurd tussen Spanje en Europa over mogelijke noodsteun. Met de Griekse verkiezingen in aantocht heeft het land nu eieren voor zijn geld gekozen.
Honderd miljard euro , de steun die Spanje gaat krijgen van de Europese Unie en het Internationaal Fonds.
Dat is veel meer dan de 40 miljard euro die Spaanse politici en bankiers beweerden nodig te hebben om de bankencrisis het hoofd te bieden. Maar ervaringen uit het verleden hebben geleerd dat dergelijke calculaties in eerste aanleg aan de lage kant zijn.
De Spaanse premier Rajoy verdedigt het veel hoger dan eerder ingeschatte bedrag aan noodsteun door te stellen dat het hier om een extra buffer gaat om de Spaanse bankensector stootbestendig te maken in turbulente omstandigheden.
Griekse kiezers
En die turbulentie kan volgende week al plaats vinden als Griekenland opnieuw naar de stembus gaat. Als dat een meerderheid oplevert voor partijen die tegen het Europese steunpakket voor Griekenland zijn dan is het land de facto failliet met alle zorgen en onzekerheid van dien.
De naderende stembusronde in Griekenland lijkt uiteindelijk een einde te hebben gemaakt aan het maandenlang bizar pokerspel tussen Spanje en de rest van de Eurozone. Ondanks harde hervormingen blijft het land onder vuur liggen binnen de financiële markten.
Desondanks ontkende Spanje hulp nodig te hebben van buitenaf. En dat terwijl de Europa, de banken en zelfs president Obama opriep om hulp te accepteren.
Bemoeienis
Om noodhulp vragen betekent, behalve een vernedering voor Spanje, ook bemoeienis vanuit Washington (het IMF), Brussel (Europese Commissie) en Frankfurt (ECB). Bezoeken van die trojka ziet Spanje absoluut niet zitten. Liever wilde het land de zaken in eigen hand houden.
Daarom werden consultancybedrijven ingehuurd om de problemen in de Spaanse bankensector precies in kaart te brengen. Officiële vaststelling van de Spaanse bankenschade zou de markten weer wat moeten kalmeren.
De rapportages zouden later deze maand beschikbaar komen. Maar die tijd was er blijkbaar toch niet.
Op naar bankenunie
Er moet nog een hoop duidelijk worden over de gevolgen van de steun aan Spanje. Is het een officiële ‘redding' met alle gevolgen voor Europese bemoeienis van dien? En blijft Spanje meebetalen aan het Europese noodfonds? In geval dat het land zelf aan het infuus gaat hoeft dat niet meer.
Duidelijk is in ieder geval dat de Europese crisis een nieuwe fase is ingegaan nu een grote economie, de vierde van de eurozone, hulp heeft gevraagd uit Brussel. Daarmee ligt bijna een kwart van de eurlanden (vier op zeventien) aan het infuus.
Misschien is daardoor de oplossing van de crisis dichterbij gekomen. Nu de nood hoog blijft en toeneemt lijken regeringsleiders elkaar te vinden in een als alternatief voor een Europese begrotingsunie die politiek onhaalbaar bleek.
Eind deze maand tijdens de Eurotop zal meer duidelijk moeten worden over dit plan. Tot nu waren dergelijke ontmoetingen niet altijd even succesvol. Maar nu zijn er wat zwaluwen te bekennen. Zo is een gekend euroscepticus als FT-commentator Wolfgang Munchau . En dat is de eerste keer.
Dat is veel meer dan de 40 miljard euro die Spaanse politici en bankiers beweerden nodig te hebben om de bankencrisis het hoofd te bieden. Maar ervaringen uit het verleden hebben geleerd dat dergelijke calculaties in eerste aanleg aan de lage kant zijn.
De Spaanse premier Rajoy verdedigt het veel hoger dan eerder ingeschatte bedrag aan noodsteun door te stellen dat het hier om een extra buffer gaat om de Spaanse bankensector stootbestendig te maken in turbulente omstandigheden.
Griekse kiezers
En die turbulentie kan volgende week al plaats vinden als Griekenland opnieuw naar de stembus gaat. Als dat een meerderheid oplevert voor partijen die tegen het Europese steunpakket voor Griekenland zijn dan is het land de facto failliet met alle zorgen en onzekerheid van dien.
De naderende stembusronde in Griekenland lijkt uiteindelijk een einde te hebben gemaakt aan het maandenlang bizar pokerspel tussen Spanje en de rest van de Eurozone. Ondanks harde hervormingen blijft het land onder vuur liggen binnen de financiële markten.
Desondanks ontkende Spanje hulp nodig te hebben van buitenaf. En dat terwijl de Europa, de banken en zelfs president Obama opriep om hulp te accepteren.
Bemoeienis
Om noodhulp vragen betekent, behalve een vernedering voor Spanje, ook bemoeienis vanuit Washington (het IMF), Brussel (Europese Commissie) en Frankfurt (ECB). Bezoeken van die trojka ziet Spanje absoluut niet zitten. Liever wilde het land de zaken in eigen hand houden.
Daarom werden consultancybedrijven ingehuurd om de problemen in de Spaanse bankensector precies in kaart te brengen. Officiële vaststelling van de Spaanse bankenschade zou de markten weer wat moeten kalmeren.
De rapportages zouden later deze maand beschikbaar komen. Maar die tijd was er blijkbaar toch niet.
Op naar bankenunie
Er moet nog een hoop duidelijk worden over de gevolgen van de steun aan Spanje. Is het een officiële ‘redding' met alle gevolgen voor Europese bemoeienis van dien? En blijft Spanje meebetalen aan het Europese noodfonds? In geval dat het land zelf aan het infuus gaat hoeft dat niet meer.
Duidelijk is in ieder geval dat de Europese crisis een nieuwe fase is ingegaan nu een grote economie, de vierde van de eurozone, hulp heeft gevraagd uit Brussel. Daarmee ligt bijna een kwart van de eurlanden (vier op zeventien) aan het infuus.
Misschien is daardoor de oplossing van de crisis dichterbij gekomen. Nu de nood hoog blijft en toeneemt lijken regeringsleiders elkaar te vinden in een als alternatief voor een Europese begrotingsunie die politiek onhaalbaar bleek.
Eind deze maand tijdens de Eurotop zal meer duidelijk moeten worden over dit plan. Tot nu waren dergelijke ontmoetingen niet altijd even succesvol. Maar nu zijn er wat zwaluwen te bekennen. Zo is een gekend euroscepticus als FT-commentator Wolfgang Munchau . En dat is de eerste keer.