Het oer-Hollandse Douwe Egberts keert terug naar Nederland. Vanaf 9 juli zal de beurshandel in het in DE Master Blenders (DE) omgedoopte bedrijf van start gaan. Wat heeft het bedrijf beleggers te bieden? Tijd voor de VEB checklist.
Douwe Egberts is terug van weggeweest. Het aandeel debuteerde dinsdag 12 juni met een referentiekoers van acht euro.
De huidige eigenaar van DE, de Amerikaanse multinational Sara Lee, zet het mes in het eigen bedrijf en brengt de koffiedivisie DE apart naar de beurs.
De andere poot, de vleesactiviteiten, blijft achter in de Verenigde Staten en houdt daar een eigen beursnotering.
En dus is de vraag hoe DE er tegenwoordig voorstaat.
Onlangs kwam het bedrijf met een 236 pagina's tellend prospectus om beleggers haar financiële resultaten, risicofactoren en de strategie voor de komende jaren uit de doeken te doen.
Vier criteria
Een analyse van beursintroducties die achter ons liggen, leert keer op keer dat ten minste vier belangrijke criteria invloed hebben op slagen van een beursintroductie.
De verdiencapaciteit, de cijfers, de financiële huishouding (balans, winst- en verliesrekening en het kasstroomoverzicht) en de waardering van de onderneming op basis van de introductieprijs.
De VEB geeft een cijfer voor ieder criterium.
Verdiencapaciteit: 7
Met de bewezen verdiencapaciteit zit het wel snor bij DE. De oorsprong van het bedrijf gaat terug tot 1753 in Joure, waar de oprichter een ‘kruidenier in koloniale waren' opende.
Inmiddels is DE, dat sinds februari 2012 onder leiding staat van de 48- jarige oud-Heineken manager Michiel Herkemij, uitgegroeid tot een sterke speler in thee- en koffieland met bekende merken als Douwe Egberts, Pickwick en Piazza d'Oro.
Het bedrijf is marktleider in de retail koffiemarkt in Nederland, België en Brazilië, nummer twee in Frankrijk en Australië en nummer drie in Spanje.
DE claimt dat het door focus en schaalgrootte een voorsprong heeft op concurrenten als het gaat om marketing en het doorvoeren van innovaties.
Maar de praktijk leert toch anders. Het laatste echte wapenfeit op innovatievlak is de Senseo koffiezetter die ruim een decennium geleden in samenwerking met Philips het levenslicht zag.
Hier moet verandering in komen. DE wil van Senseo weer een ‘masterbrand' maken en ieder jaar een nieuw ‘high tech' Senseo apparaat lanceren. In oktober wil Herkemij de eerste nieuwe Senseo presenteren.
Toch is de vraag of DE hiermee wel tegen het koffiegeweld van de hippe Nespresso machines van het Zwitserse Nestlé is opgewassen. Op dit moment lijkt DE qua merkenportefeuille niet meer dan een kleurloze middenmoter.
Naast meer innovatie wil het concern de marketinguitgaven opschroeven. ‘DE behoort tot de drie grootste consumentenmerken in Nederland, maar geeft slechts 4 procent van de omzet uit aan marketing.
Dat moet naar 9 procent, en bij productintroducties naar 10 tot 11 procent', zei Herkemij onlangs tegen het Financieele Dagblad. Ook ziet het bedrijf, dat nu tweederde van de omzet uit West-Europa haalt mogelijkheden om te groeien in (nieuwe) opkomende landen.
Cijfers: 7
De laatste drie jaar waren de resultaten lang niet slecht te noemen. De omzet groeide van 2,2 miljard euro in 2009 naar 2,6 miljard euro in 2011 (gebroken boekjaar tot juli).
Daarop haalde DE in 2009 en 2010 een marge (bedrijfsresultaat, ebita) van meer dan 15 procent, maar die daalde in 2011 naar 12,8 procent.
Het is precies de achilleshiel van DE. De beursganger is een redelijk sterk merk dat kan rekenen op vaste plek in het winkelschap, maar de prijs van koffiebonen is grillig.
In het laatste jaar steeg de prijs voor koffiebonen als gevolg van sterke regenval in koffieproducerende landen als Colombia, Guatemala en El Salvador. Het lukte DE niet om die hogere grondstofrekening snel aan klanten door te berekenen.
Nu de koffieprijzen weer wat gedaald zijn, liggen hogere marges mogelijk in het verschiet. Toch blijft de beweeglijkheid van koffiebonenprijzen volgens DE in het prospectus dé risicofactor bij uitstek.
Balans: 8
Een blik op de balans van DE laat zien dat het concern aardig wat vet op de botten heeft. Herkemij en zijn president-commissaris Jan Bennink (oud-Numico topman) gaan uit van een netto schuld (rentedragende schulden minus kasmiddelen) van ongeveer 400 miljoen euro na de splitsing.
Dit is dragelijk voor een bedrijf dat een op het oog stabiel bedrijfsresultaat heeft van ongeveer 360 miljoen euro, het ebit-resultaat in het gebroken boekjaar 2011. Herkemij wil zijn ruime financiële jasje vooral gebruiken voor investeringen in innovaties en marketing.
Waardering: 5
De prijs die een belegger betaalt voor een aandeel is uiteindelijk doorslaggevend voor het rendement.
Vanaf 12 juni vindt er grijze handel in het aandeel plaats. Grijs omdat de zogenaamde settlement (afwikkeling) pas op 9 juli plaatsvindt. Dan wordt ook de officiële introductiekoers bekend gemaakt. Tot 9 juli handelen beleggers synthetisch in aandelen. Dit is zo vanwege de complexe structuur van de splitsing van de beurs in New York naar Amsterdam.
In de grijze handel noteert een aandeel DE 8,50 euro. Dit lijkt aan de prijs. Een maatstaf om te bepalen of een aandeel duur of goedkoop is, is de koers winst verhouding. In het gebroken boekjaar 2011 boekte DE Master Blends (pro forma) een winst van 37 cent. Op een koers van 8,50 euro betaalt een belegger dus bijna 23 keer de winst.
Niet goedkoop. Bij de “peers” betalen beleggers alleen voor de succesformule van de Starbucksketen met ruim 30 keer de winst meer. Maar de keten groeit als kool. Door sterke winstgroei zakt de kw op de huidige koers naar 23 eind 2013 (Bloomberg verwachting).
Deze extreme winstgroei lijkt niet realistisch voor DE. Beter vergelijkingsmateriaal voor de waardering zijn de conglomeraten Nestle, Unilever en Kraft die ook in hete dranken zitten en qua groeiperspectief beter te vergelijken zijn met DE. Deze bedrijven zijn tegen 16,8, 18,8 en 13,9 keer de winst aanzienlijk goedkoper dan de Nederlandse koffiebrander.
Op waarderingsvlak oogt DE dus duur. En daar komt nog iets bij. Hoewel de koersschommelingen in het aandeel vooralsnog meevallen, waarschuwt het prospectus voor een wilde rit. 95 procent van de aandelen van Sara Lee is in handen van grote Amerikaanse partijen. Het beleggingsmandaat van deze institutionele partijen laat het vaak niet toe veel geld te steken in Europese bedrijven. Het zal niet verbazen als er in de komende weken prijsdruk ontstaat omdat deze partijen (moeten) verkopen.
En dan nog:
3 bedreigingen uit de risicoparagraaf
De laatste splitsing van postconcern TNT was weinig succesvol. De combinatie van PostNL en TNT Express is nog altijd minder waard dan het oude moederconcern.
PostNL bleek volledig dossiereigenaar van de gaten in het pensioenfonds, met een pandoering op de beurs tot gevolg.
Genoeg reden om de liefst 17 pagina's tellende risicoparagraaf in het prospectus van DE onder de loep te nemen. Een selectie.
1. Pensioenrisico
DE wijst op de risico's op bijstortingsverplichtingen als de rentestand aanhoudend laag blijft en de beurzen blijven kwakkelen.
Het Nederlandse pensioenfonds opereert onder een herstelplan dat De Nederlandse Bank oplegt als de dekkingsgraad, de waarde van de beleggingen ten opzichte van de huidige waarde van de pensioenverplichtingen, van het pensioenfonds in de gevarenzone zit. Momenteel ligt deze onder de 104 procent.
Zolang dit het geval is moet het concern extra bijstorten. In 2011 ging het om een (bescheiden) bedrag 25,7 miljoen euro.
2. Claimrisico
Er rusten mogelijk nog claims op de onderneming uit een vorig leven. Het gaat onder andere om medische claims, belastingverplichtingen en oude pensioenverplichtingen.
Het meest significant noemt DE de medische claim. Oud-werknemers zijn in het verleden onderworpen aan lawaai, wat het gehoor heeft beschadigd. Ook is er oud personeel dat is blootgesteld aan asbest. DE waarschuwt beleggers dat dit mogelijk tot betalingen kan leiden.
3. Splitsingrisico
Op verschillende vlakken leunde de koffietak op het grotere Sara Lee. Zo leverde Sara Lee diensten aan wat nu DE heet tegen relatief lage kosten. Ook profiteerde DE van de lage rente die de groep betaalde op haar leningen. Stand alone zullen verschillende rekeningen hoger liggen dan dat zij in de groep lagen.
De huidige eigenaar van DE, de Amerikaanse multinational Sara Lee, zet het mes in het eigen bedrijf en brengt de koffiedivisie DE apart naar de beurs.
De andere poot, de vleesactiviteiten, blijft achter in de Verenigde Staten en houdt daar een eigen beursnotering.
En dus is de vraag hoe DE er tegenwoordig voorstaat.
Onlangs kwam het bedrijf met een 236 pagina's tellend prospectus om beleggers haar financiële resultaten, risicofactoren en de strategie voor de komende jaren uit de doeken te doen.
Vier criteria
Een analyse van beursintroducties die achter ons liggen, leert keer op keer dat ten minste vier belangrijke criteria invloed hebben op slagen van een beursintroductie.
De verdiencapaciteit, de cijfers, de financiële huishouding (balans, winst- en verliesrekening en het kasstroomoverzicht) en de waardering van de onderneming op basis van de introductieprijs.
De VEB geeft een cijfer voor ieder criterium.
Verdiencapaciteit: 7
Met de bewezen verdiencapaciteit zit het wel snor bij DE. De oorsprong van het bedrijf gaat terug tot 1753 in Joure, waar de oprichter een ‘kruidenier in koloniale waren' opende.
Inmiddels is DE, dat sinds februari 2012 onder leiding staat van de 48- jarige oud-Heineken manager Michiel Herkemij, uitgegroeid tot een sterke speler in thee- en koffieland met bekende merken als Douwe Egberts, Pickwick en Piazza d'Oro.
Het bedrijf is marktleider in de retail koffiemarkt in Nederland, België en Brazilië, nummer twee in Frankrijk en Australië en nummer drie in Spanje.
DE claimt dat het door focus en schaalgrootte een voorsprong heeft op concurrenten als het gaat om marketing en het doorvoeren van innovaties.
Maar de praktijk leert toch anders. Het laatste echte wapenfeit op innovatievlak is de Senseo koffiezetter die ruim een decennium geleden in samenwerking met Philips het levenslicht zag.
Hier moet verandering in komen. DE wil van Senseo weer een ‘masterbrand' maken en ieder jaar een nieuw ‘high tech' Senseo apparaat lanceren. In oktober wil Herkemij de eerste nieuwe Senseo presenteren.
Toch is de vraag of DE hiermee wel tegen het koffiegeweld van de hippe Nespresso machines van het Zwitserse Nestlé is opgewassen. Op dit moment lijkt DE qua merkenportefeuille niet meer dan een kleurloze middenmoter.
Naast meer innovatie wil het concern de marketinguitgaven opschroeven. ‘DE behoort tot de drie grootste consumentenmerken in Nederland, maar geeft slechts 4 procent van de omzet uit aan marketing.
Dat moet naar 9 procent, en bij productintroducties naar 10 tot 11 procent', zei Herkemij onlangs tegen het Financieele Dagblad. Ook ziet het bedrijf, dat nu tweederde van de omzet uit West-Europa haalt mogelijkheden om te groeien in (nieuwe) opkomende landen.
Cijfers: 7
De laatste drie jaar waren de resultaten lang niet slecht te noemen. De omzet groeide van 2,2 miljard euro in 2009 naar 2,6 miljard euro in 2011 (gebroken boekjaar tot juli).
Daarop haalde DE in 2009 en 2010 een marge (bedrijfsresultaat, ebita) van meer dan 15 procent, maar die daalde in 2011 naar 12,8 procent.
Het is precies de achilleshiel van DE. De beursganger is een redelijk sterk merk dat kan rekenen op vaste plek in het winkelschap, maar de prijs van koffiebonen is grillig.
In het laatste jaar steeg de prijs voor koffiebonen als gevolg van sterke regenval in koffieproducerende landen als Colombia, Guatemala en El Salvador. Het lukte DE niet om die hogere grondstofrekening snel aan klanten door te berekenen.
Nu de koffieprijzen weer wat gedaald zijn, liggen hogere marges mogelijk in het verschiet. Toch blijft de beweeglijkheid van koffiebonenprijzen volgens DE in het prospectus dé risicofactor bij uitstek.
Balans: 8
Een blik op de balans van DE laat zien dat het concern aardig wat vet op de botten heeft. Herkemij en zijn president-commissaris Jan Bennink (oud-Numico topman) gaan uit van een netto schuld (rentedragende schulden minus kasmiddelen) van ongeveer 400 miljoen euro na de splitsing.
Dit is dragelijk voor een bedrijf dat een op het oog stabiel bedrijfsresultaat heeft van ongeveer 360 miljoen euro, het ebit-resultaat in het gebroken boekjaar 2011. Herkemij wil zijn ruime financiële jasje vooral gebruiken voor investeringen in innovaties en marketing.
Waardering: 5
De prijs die een belegger betaalt voor een aandeel is uiteindelijk doorslaggevend voor het rendement.
Vanaf 12 juni vindt er grijze handel in het aandeel plaats. Grijs omdat de zogenaamde settlement (afwikkeling) pas op 9 juli plaatsvindt. Dan wordt ook de officiële introductiekoers bekend gemaakt. Tot 9 juli handelen beleggers synthetisch in aandelen. Dit is zo vanwege de complexe structuur van de splitsing van de beurs in New York naar Amsterdam.
In de grijze handel noteert een aandeel DE 8,50 euro. Dit lijkt aan de prijs. Een maatstaf om te bepalen of een aandeel duur of goedkoop is, is de koers winst verhouding. In het gebroken boekjaar 2011 boekte DE Master Blends (pro forma) een winst van 37 cent. Op een koers van 8,50 euro betaalt een belegger dus bijna 23 keer de winst.
Niet goedkoop. Bij de “peers” betalen beleggers alleen voor de succesformule van de Starbucksketen met ruim 30 keer de winst meer. Maar de keten groeit als kool. Door sterke winstgroei zakt de kw op de huidige koers naar 23 eind 2013 (Bloomberg verwachting).
Deze extreme winstgroei lijkt niet realistisch voor DE. Beter vergelijkingsmateriaal voor de waardering zijn de conglomeraten Nestle, Unilever en Kraft die ook in hete dranken zitten en qua groeiperspectief beter te vergelijken zijn met DE. Deze bedrijven zijn tegen 16,8, 18,8 en 13,9 keer de winst aanzienlijk goedkoper dan de Nederlandse koffiebrander.
Op waarderingsvlak oogt DE dus duur. En daar komt nog iets bij. Hoewel de koersschommelingen in het aandeel vooralsnog meevallen, waarschuwt het prospectus voor een wilde rit. 95 procent van de aandelen van Sara Lee is in handen van grote Amerikaanse partijen. Het beleggingsmandaat van deze institutionele partijen laat het vaak niet toe veel geld te steken in Europese bedrijven. Het zal niet verbazen als er in de komende weken prijsdruk ontstaat omdat deze partijen (moeten) verkopen.
En dan nog:
3 bedreigingen uit de risicoparagraaf
De laatste splitsing van postconcern TNT was weinig succesvol. De combinatie van PostNL en TNT Express is nog altijd minder waard dan het oude moederconcern.
PostNL bleek volledig dossiereigenaar van de gaten in het pensioenfonds, met een pandoering op de beurs tot gevolg.
Genoeg reden om de liefst 17 pagina's tellende risicoparagraaf in het prospectus van DE onder de loep te nemen. Een selectie.
1. Pensioenrisico
DE wijst op de risico's op bijstortingsverplichtingen als de rentestand aanhoudend laag blijft en de beurzen blijven kwakkelen.
Het Nederlandse pensioenfonds opereert onder een herstelplan dat De Nederlandse Bank oplegt als de dekkingsgraad, de waarde van de beleggingen ten opzichte van de huidige waarde van de pensioenverplichtingen, van het pensioenfonds in de gevarenzone zit. Momenteel ligt deze onder de 104 procent.
Zolang dit het geval is moet het concern extra bijstorten. In 2011 ging het om een (bescheiden) bedrag 25,7 miljoen euro.
2. Claimrisico
Er rusten mogelijk nog claims op de onderneming uit een vorig leven. Het gaat onder andere om medische claims, belastingverplichtingen en oude pensioenverplichtingen.
Het meest significant noemt DE de medische claim. Oud-werknemers zijn in het verleden onderworpen aan lawaai, wat het gehoor heeft beschadigd. Ook is er oud personeel dat is blootgesteld aan asbest. DE waarschuwt beleggers dat dit mogelijk tot betalingen kan leiden.
3. Splitsingrisico
Op verschillende vlakken leunde de koffietak op het grotere Sara Lee. Zo leverde Sara Lee diensten aan wat nu DE heet tegen relatief lage kosten. Ook profiteerde DE van de lage rente die de groep betaalde op haar leningen. Stand alone zullen verschillende rekeningen hoger liggen dan dat zij in de groep lagen.