Drama, d-day, laatste kansen en voortmodderen. Het zijn begrippen die inmiddels tot het vaste repertoire van de schuldencrisis behoren. Is er dan helemaal niets positiefs te verzinnen? Toch wel. Een opsomming, misschien tegen beter weten in.
Nog nooit zijn Griekse verkiezingen wereldwijd met zo'n intense belangstelling gevolgd als die van zondag 17 juni 2012.
De kans dat de Griekse uitslag een totale chaos inluidt is dus klein, net als bij vorige verkiezingen en eurotoppen waarbij doembeelden in het vooruitzicht werden gesteld.
Zeker, de economische situatie in Europa is beroerd en ernstig. Maar is dat een reden om alle hoop te verliezen? Dat nooit.
Daarom hierbij een paar lichtpunten (en er zijn er meer), misschien wel tegen beter weten in:
1.Niemand wil
Het was eerst ondenkbaar, toen wellicht mogelijk en nu volgens sommigen onvermijdelijk: het vertrek van Griekenland uit de eurozone. Honderden miljarden aan steun en schuldherschikkingen verder is de staat van het land nog steeds deplorabel.
De bevolking is de snoeiharde ingrepen meer dan zat, maar over één ding is een overgroot deel van de Grieken het eens. Een vertrek uit de eurozone is onwenselijk en zal de situatie in het land verder verslechteren. Ook ‘Europa', Duitsland voorop wil Griekenland binnen boord houden.
Alle partijen zijn het dus over een belangrijke kwestie eens: Griekenland moet gered worden. Nu nog daar naar handelen.
2.Onder druk wordt alles vloeibaar
Bij de redding van Griekenland en de eurozone komen geen natuurwetten kijken. Het gaat om politieke keuzes, om beleidsbepalers die moeilijke maatregelen kunnen nemen en verdedigen ten opzichte van kiezers.
Het Italiaanse scenario biedt wat dat betreft hoop. Het land kwam vorig jaar zwaar onder vuur te liggen van financiële markten.
Na het vertrek van premier Berlusconi wist opvolger Mario Monti met verrassend gemak moeilijke maatregelen door te voeren en de markten enigszins te kalmeren. Als de nood echt hoog is blijken burgers wel degelijk bereid moeilijke maatregelen te slikken.
En ook centrale banken blijken in nood tot meer actie bereid dan ze strikt genomen mogen. Zo hebben ze wereldwijd al laten weten klaar te staan om een negatieve Griekse uitkomst te lijf te gaan met ongelimiteerde sloten geld.
3. Toch richting Eurobonds?
Opmerkelijke ontwikkeling de laatste dagen: de rente op Duits en Nederlands staatspapier liep substantieel op. De traditionele veilige havens bleken ineens wat minder in trek bij beleggers.
Mogelijke oorzaken genoeg. Een van de meest prikkelende is dat beleggers anticiperen op meer noodsteun aan schuldenlanden die opgehoest moet worden door de solide eurolanden als Duitsland, Nederland en Finland. Die zouden dan geld uit de markt moeten halen om andere landen te steunen. De facto is dat de weg naar de eurobonds.
En dan zou er vanuit Duitsland ook nog bereidheid zijn om gezamenlijk garant te staan voor een deel van de overheidsschulden, namelijk het deel tot zestig procent van de overheidsschuld.
Daarboven zouden landen het dan zelf uit moeten zoeken. Dit plan kent nog veel haken en ogen, maar de vermeende Duitse bereidheid tot nadenken over deze optie belooft veel.
De kans dat de Griekse uitslag een totale chaos inluidt is dus klein, net als bij vorige verkiezingen en eurotoppen waarbij doembeelden in het vooruitzicht werden gesteld.
Zeker, de economische situatie in Europa is beroerd en ernstig. Maar is dat een reden om alle hoop te verliezen? Dat nooit.
Daarom hierbij een paar lichtpunten (en er zijn er meer), misschien wel tegen beter weten in:
1.Niemand wil
Het was eerst ondenkbaar, toen wellicht mogelijk en nu volgens sommigen onvermijdelijk: het vertrek van Griekenland uit de eurozone. Honderden miljarden aan steun en schuldherschikkingen verder is de staat van het land nog steeds deplorabel.
De bevolking is de snoeiharde ingrepen meer dan zat, maar over één ding is een overgroot deel van de Grieken het eens. Een vertrek uit de eurozone is onwenselijk en zal de situatie in het land verder verslechteren. Ook ‘Europa', Duitsland voorop wil Griekenland binnen boord houden.
Alle partijen zijn het dus over een belangrijke kwestie eens: Griekenland moet gered worden. Nu nog daar naar handelen.
2.Onder druk wordt alles vloeibaar
Bij de redding van Griekenland en de eurozone komen geen natuurwetten kijken. Het gaat om politieke keuzes, om beleidsbepalers die moeilijke maatregelen kunnen nemen en verdedigen ten opzichte van kiezers.
Het Italiaanse scenario biedt wat dat betreft hoop. Het land kwam vorig jaar zwaar onder vuur te liggen van financiële markten.
Na het vertrek van premier Berlusconi wist opvolger Mario Monti met verrassend gemak moeilijke maatregelen door te voeren en de markten enigszins te kalmeren. Als de nood echt hoog is blijken burgers wel degelijk bereid moeilijke maatregelen te slikken.
En ook centrale banken blijken in nood tot meer actie bereid dan ze strikt genomen mogen. Zo hebben ze wereldwijd al laten weten klaar te staan om een negatieve Griekse uitkomst te lijf te gaan met ongelimiteerde sloten geld.
3. Toch richting Eurobonds?
Opmerkelijke ontwikkeling de laatste dagen: de rente op Duits en Nederlands staatspapier liep substantieel op. De traditionele veilige havens bleken ineens wat minder in trek bij beleggers.
Mogelijke oorzaken genoeg. Een van de meest prikkelende is dat beleggers anticiperen op meer noodsteun aan schuldenlanden die opgehoest moet worden door de solide eurolanden als Duitsland, Nederland en Finland. Die zouden dan geld uit de markt moeten halen om andere landen te steunen. De facto is dat de weg naar de eurobonds.
En dan zou er vanuit Duitsland ook nog bereidheid zijn om gezamenlijk garant te staan voor een deel van de overheidsschulden, namelijk het deel tot zestig procent van de overheidsschuld.
Daarboven zouden landen het dan zelf uit moeten zoeken. Dit plan kent nog veel haken en ogen, maar de vermeende Duitse bereidheid tot nadenken over deze optie belooft veel.