Een week pokeren wordt het in Europa. De hamvraag: hoeveel meer Europa krijgt Duitsland in ruil voor directe noodsteun aan landen in zware problemen?
Wat is de overtreffende trap van een allesbeslissend moment?
Voor de Italiaanse premier Mario Monti en zijn Spaanse collega Rajoy is het antwoord duidelijk: komend weekend.
In aanloop naar een nieuwe Europese topontmoeting eind deze week voeren de beide regeringsleiders de inzet flink op. Zonder grote doorbraak verwachten ze dat ‘speculatieve aanvallen' op zwakkere eurolanden zullen toenemen tot onhoudbare niveaus.
Daardoor raken zwakkere eurolanden nog verder in de problemen en wordt het sentiment over Europa alleen maar slechter onder de bevolking.
Meer Europa
De dreigementen uit Zuid-Europa zijn vooral bestemd voor Duitsland. Bondskanselier Merkel wijst tot nu alle kunstgrepen af die schuldenlanden direct verlichting moeten brengen.
Dat geldt voor directe ingrepen van de ECB net zo goed als voor de plannen voor gezamenlijke uitgifte van obligaties door de eurozone, de veelbesproken Eurobonds.
De Duitse regering wil eerst dat Europa lange-termijn-hervormingen in beton giet voordat er meer geld over de brug komt. En dat betekent meer bevoegdheden richting Europa. Dan valt te denken aan meer bemoeienis van Europa met nationale begrotingen en Europees toezicht op banken.
Bondskanselier Merkel en haar minsiter van financiën Schauble menen dat deze maatregelen nodig zijn om het thuisfront te overtuigen van de toekomst van de euro. Dan gaat het om de eigen centrale bank, de Bundesbank en de eigen eurosceptici die de weg naar de rechter inmiddels kennen om nieuwe plannen te toetsen aan de Duitse grondwet.
Kiezers
Maar het belangrijkste is om de eigen bevolking te overtuigen van het nut van de euro. Want daar draait het uiteindelijk om: aan het einde van de rit zullen Europese burgers de nieuwe plannen moeten legitimeren. Zij zullen uiteindelijk pijnlijke maatregelen moeten slikken om uit de schuldencrisis te komen.
Voor Duitsland betekent dat meer bevoegdheden naar Europa. Zuidelijke schuldenlanden zijn vooral op zoek naar directe noodsteun om de financiële markten tot rust te brengen. Ook bondskanselier Merkel zal beseffen dat daarvoor extra geld vrijgemaakt moet worden.
Maar ze zal pas toegeven aan de noodkreten uit Zuid-Europa als zaken voor de lange termijn zijn geregeld. Het wordt nog een heet weekje pokeren in Europa.
Voor de Italiaanse premier Mario Monti en zijn Spaanse collega Rajoy is het antwoord duidelijk: komend weekend.
In aanloop naar een nieuwe Europese topontmoeting eind deze week voeren de beide regeringsleiders de inzet flink op. Zonder grote doorbraak verwachten ze dat ‘speculatieve aanvallen' op zwakkere eurolanden zullen toenemen tot onhoudbare niveaus.
Daardoor raken zwakkere eurolanden nog verder in de problemen en wordt het sentiment over Europa alleen maar slechter onder de bevolking.
Meer Europa
De dreigementen uit Zuid-Europa zijn vooral bestemd voor Duitsland. Bondskanselier Merkel wijst tot nu alle kunstgrepen af die schuldenlanden direct verlichting moeten brengen.
Dat geldt voor directe ingrepen van de ECB net zo goed als voor de plannen voor gezamenlijke uitgifte van obligaties door de eurozone, de veelbesproken Eurobonds.
De Duitse regering wil eerst dat Europa lange-termijn-hervormingen in beton giet voordat er meer geld over de brug komt. En dat betekent meer bevoegdheden richting Europa. Dan valt te denken aan meer bemoeienis van Europa met nationale begrotingen en Europees toezicht op banken.
Bondskanselier Merkel en haar minsiter van financiën Schauble menen dat deze maatregelen nodig zijn om het thuisfront te overtuigen van de toekomst van de euro. Dan gaat het om de eigen centrale bank, de Bundesbank en de eigen eurosceptici die de weg naar de rechter inmiddels kennen om nieuwe plannen te toetsen aan de Duitse grondwet.
Kiezers
Maar het belangrijkste is om de eigen bevolking te overtuigen van het nut van de euro. Want daar draait het uiteindelijk om: aan het einde van de rit zullen Europese burgers de nieuwe plannen moeten legitimeren. Zij zullen uiteindelijk pijnlijke maatregelen moeten slikken om uit de schuldencrisis te komen.
Voor Duitsland betekent dat meer bevoegdheden naar Europa. Zuidelijke schuldenlanden zijn vooral op zoek naar directe noodsteun om de financiële markten tot rust te brengen. Ook bondskanselier Merkel zal beseffen dat daarvoor extra geld vrijgemaakt moet worden.
Maar ze zal pas toegeven aan de noodkreten uit Zuid-Europa als zaken voor de lange termijn zijn geregeld. Het wordt nog een heet weekje pokeren in Europa.