Beleggen in ramsjbedrijven is een gekende tactiek onder beleggingsgoeroes. Beleggers met een sterke maag hebben nog steeds een ruime keuze, maar alertheid is geboden.
Eigenlijk zoeken alle aandelenbeleggers hetzelfde: bedrijven die te goedkoop verhandeld worden op de beurs.
Maar daar beginnen meteen de problemen. Want wanneer is een aandeel goedkoop?
Een van de vele manieren om dat te bepalen is een methode die beleggingslegende Benjamin Graham ‘de zoektocht naar netto netto bedrijven' noemde.
Graham, leermeester van Warren Buffett en auteur van beleggersbijbel The intelligent Investor ging op zoek naar bedrijven die op de beurs voor minder te koop waren dan de hoeveelheid geld waarmee die bedrijven dagelijks werken, het werkkapitaal.
Dit werkkapitaal, zeg maar de financiële speelruimte die een bedrijf in praktijk heeft, omvat de waarde van voorraden die een bedrijf heeft plus nog te incasseren rekeningen min nog te betalen rekeningen.
Gratis erbij
Als een bedrijf op de beurs minder waard is dan dit (netto werkkapitaal) dan krijgen beleggers die de betreffende aandelen kopen de machines, gebouwen en mogelijke goodwill op de balans gratis in de schoot geworpen.
De bedrijven in kwestie worden meestal niet voor niets tegen korting verhandeld. Het kan gaan om ondernemingen waar de mogelijkheid om geld te verdienen definitief tanende is. Of kan er een ordinaire fraude in het spel zijn.
Maar toch waagde beleggingsgoeroe Graham in 1957 zijn kans en kocht 85 van deze netto netto-bedrijven. Na twee jaar bleek de winst van de gehele portefeuille in die periode 75 procent, tegen 50 procent voor de Standard & Poor index.
In de herhaling
Beleggingsstrateeg James Montier herhaalde enkele jaren geleden de exercitie van Graham om te zien of de ramsjbedrijven ook nu nog opgeld doen.
Hij speurde in de periode 1985-2007 wereldwijd naar netto-netto bedrijven. Het aantal kandidaten was sterk afhankelijk van de stand van de beurs, maar Montier kwam er ieder jaar gemiddeld 130 tegen.
De netto netto bedrijven bleken gemiddeld 18 procent, 15 procent en 6 procent beter dan de markt in de Verenigde Staten, Japan en Europa.
In welke bedrijven zou Benjamin Graham nu zijn geld steken? Wij gingen aan de slag met een dataset van 5000 verschillende bedrijven wereldwijd.
Bij 111 bedrijven was de beurswaarde lager dan de waarde van netto werkkapitaal. Het zal niet verbazen dat het vaak om kleine bedrijfjes gaat. Ook opmerkelijk is dat meer dan de helft een notering in Japan heeft.
Maar daar beginnen meteen de problemen. Want wanneer is een aandeel goedkoop?
Een van de vele manieren om dat te bepalen is een methode die beleggingslegende Benjamin Graham ‘de zoektocht naar netto netto bedrijven' noemde.
Graham, leermeester van Warren Buffett en auteur van beleggersbijbel The intelligent Investor ging op zoek naar bedrijven die op de beurs voor minder te koop waren dan de hoeveelheid geld waarmee die bedrijven dagelijks werken, het werkkapitaal.
Dit werkkapitaal, zeg maar de financiële speelruimte die een bedrijf in praktijk heeft, omvat de waarde van voorraden die een bedrijf heeft plus nog te incasseren rekeningen min nog te betalen rekeningen.
Gratis erbij
Als een bedrijf op de beurs minder waard is dan dit (netto werkkapitaal) dan krijgen beleggers die de betreffende aandelen kopen de machines, gebouwen en mogelijke goodwill op de balans gratis in de schoot geworpen.
De bedrijven in kwestie worden meestal niet voor niets tegen korting verhandeld. Het kan gaan om ondernemingen waar de mogelijkheid om geld te verdienen definitief tanende is. Of kan er een ordinaire fraude in het spel zijn.
Maar toch waagde beleggingsgoeroe Graham in 1957 zijn kans en kocht 85 van deze netto netto-bedrijven. Na twee jaar bleek de winst van de gehele portefeuille in die periode 75 procent, tegen 50 procent voor de Standard & Poor index.
In de herhaling
Beleggingsstrateeg James Montier herhaalde enkele jaren geleden de exercitie van Graham om te zien of de ramsjbedrijven ook nu nog opgeld doen.
Hij speurde in de periode 1985-2007 wereldwijd naar netto-netto bedrijven. Het aantal kandidaten was sterk afhankelijk van de stand van de beurs, maar Montier kwam er ieder jaar gemiddeld 130 tegen.
De netto netto bedrijven bleken gemiddeld 18 procent, 15 procent en 6 procent beter dan de markt in de Verenigde Staten, Japan en Europa.
In welke bedrijven zou Benjamin Graham nu zijn geld steken? Wij gingen aan de slag met een dataset van 5000 verschillende bedrijven wereldwijd.
Bij 111 bedrijven was de beurswaarde lager dan de waarde van netto werkkapitaal. Het zal niet verbazen dat het vaak om kleine bedrijfjes gaat. Ook opmerkelijk is dat meer dan de helft een notering in Japan heeft.
|
| |||