Wie dacht dat na het daadkrachtig optreden van de ECB de euro uit de gevarenzone zou zijn, gaat te kort door de bocht. Obstakels blijven zich aandienen, terwijl er onenigheid is over de oplossingen.
De ECB heeft zijn werk gedaan. Onder voorwaarden is de Europese Centrale Bank bereid de geldkranen helemaal open te draaien.
Dat zorgt voor rust, maar de crisis is nog niet voorbij.
Drie grote pijnpunten die het voortbestaan van de euro parten spelen.
1. Spaanse koppigheid
Vrijdag was er ineens een meevallertje voor Spanje. Uit testen blijken de Spaanse banken 'maar' 60 miljard euro extra kapitaal nodig te hebben. Dat is veel, maar de schade is niet groter dan voorzien en dat zorgt voor enige opluchting in Europa.
Maar de echte test voor Spanje moet nog komen. Linksom of rechtsom zal het land toch hulp moeten krijgen. Begrotingstekort en staatsschuld lopen verder op.
Vooralsnog weigert Spanje een volledig hulpverzoek aan Brussel te doen, omdat het geen zin heeft om onder totale controle van Europa te staan.
Dat zaait onrust, het renteverschil tussen Spanje en Duitsland loopt weer op, want de Spaanse economie lijkt verder weg te glijden. Beleggers vrezen dat kredietbeoordelaar Moody's het land zal afwaarderen tot junkstatus.
2. Griekenland blijft zorgenkind
De Griekse economie blijft volledig uitgewoond ondanks de honderden miljarden aan steun. De Trojka (EU, ECB, IMF) die namens steungevers onderzoek doet in Griekenland zou een begrotingstekort van 20 miljard euro hebben vastgesteld.
Het land heeft extra tijd gevraagd orde op zaken te stellen, maar daar hangt een prijskaartje aan van nog eens 30-40 miljard euro.
Het IMF zegt geen geld meer voor de Grieken vrij te kunnen maken. Opties zijn nog eens de rente op de noodleningen te verlagen of zelfs een deel van de al verstrekte noodkredieten kwijt te schelden.
Linksom of rechtsom, het lijkt er sterk op dat er een al dan niet verkapte derde steunronde richting Griekenland moet. Voor landen als Duitsland en Nederland is daarvoor weinig politiek draagvlak.
Dat zorgt voor rust, maar de crisis is nog niet voorbij.
Drie grote pijnpunten die het voortbestaan van de euro parten spelen.
1. Spaanse koppigheid
Vrijdag was er ineens een meevallertje voor Spanje. Uit testen blijken de Spaanse banken 'maar' 60 miljard euro extra kapitaal nodig te hebben. Dat is veel, maar de schade is niet groter dan voorzien en dat zorgt voor enige opluchting in Europa.
Maar de echte test voor Spanje moet nog komen. Linksom of rechtsom zal het land toch hulp moeten krijgen. Begrotingstekort en staatsschuld lopen verder op.
Vooralsnog weigert Spanje een volledig hulpverzoek aan Brussel te doen, omdat het geen zin heeft om onder totale controle van Europa te staan.
Dat zaait onrust, het renteverschil tussen Spanje en Duitsland loopt weer op, want de Spaanse economie lijkt verder weg te glijden. Beleggers vrezen dat kredietbeoordelaar Moody's het land zal afwaarderen tot junkstatus.
2. Griekenland blijft zorgenkind
De Griekse economie blijft volledig uitgewoond ondanks de honderden miljarden aan steun. De Trojka (EU, ECB, IMF) die namens steungevers onderzoek doet in Griekenland zou een begrotingstekort van 20 miljard euro hebben vastgesteld.
Het land heeft extra tijd gevraagd orde op zaken te stellen, maar daar hangt een prijskaartje aan van nog eens 30-40 miljard euro.
Het IMF zegt geen geld meer voor de Grieken vrij te kunnen maken. Opties zijn nog eens de rente op de noodleningen te verlagen of zelfs een deel van de al verstrekte noodkredieten kwijt te schelden.
Linksom of rechtsom, het lijkt er sterk op dat er een al dan niet verkapte derde steunronde richting Griekenland moet. Voor landen als Duitsland en Nederland is daarvoor weinig politiek draagvlak.