De Chinese economie kreeg het afgelopen jaar een tik van de groeivertraging in het Westen. Voor de nieuwe leider Xi Jinping de taak de lange termijn in het oog te houden.
Alle ogen waren de laatste weken gericht op de Verenigde Staten. Een val in het begrotingsravijn zou grote negatieve gevolgen hebben gehad voor de wereldeconomie.
Goede kans dat de aandacht nu weer verschuift richting de tweede economie van de wereld, China, waar ook zeker de nodige onevenwichtigheden zijn.
Groeivertraging ten einde?
Na decennia achtereen met groeicijfers van 10 procent of meer, is de Chinese economie het afgelopen jaar met ‘slechts’ circa 7,7 procent gegroeid.
Vooral de negatieve impact van de Europese schuldencrisis, 20 procent van ‘Made in China’ gaat naar Europa, hakt erin. Echter, ook de aflopende stimuleringsmaatregelen uit 2008 spelen hierin een rol.
De laatste maand lijkt de opgaande lijn weer ingezet, vooral af te lezen aan de industriële productie en de Chinese inkoopmanagersindex die op de hoogste stand staat sinds augustus en op groei wijst.
Consumptie aanjagen
Voor een duurzaam herstel moet Xi Jinping werk maken van het sterker maken van de binnenlandse economie.
Voor China is het vooral zaak de binnenlandse consumptie verder aan te jagen zonder de kredietverlening te hard te laten oplopen. China leunt veel te zwaar op de handel met het buitenland en investeringen in fabrieken, infrastructuur en vastgoed.
Waar de consumptie in de Verenigde Staten goed is voor ongeveer 70 procent van het bbp, komt China niet verder dan circa 40 procent.
Net als in andere opkomende landen is ook de groei in China de afgelopen decennia in belangrijke mate gebaseerd op lage loonkosten en lage grondprijzen. Deze effecten stimuleerden de economie maar arbeidskosten en grond wordt in rap tempo duurder.
Stabiliteit
De nieuwe Chinese leiders moeten ervoor zorgen dat schulden binnen proporties blijven en investeringsgelden veel efficiënter worden aangewend.
Hervormingen op het gebied van sociale zekerheid en arbeidsmarkt zullen moeten worden doorgevoerd om de binnenlandse vraag een steuntje in de rug te geven wat een nieuwe bron van groei kan betekenen.
Last but not least zal Xi Jinping de politieke en maatschappelijke stabiliteit moeten bewaken. Toenemende verschillen tussen arm en rijk zijn een bron van onrust.
Vertrouwen
Ondanks alle uitdagingen lijken de financiële markten wel steeds meer vertrouwen te krijgen in een verder herstel van de Chinese economie.
Hoewel de Shanghai Composite index het afgelopen jaar slechts met 3 procent is gestegen, zit het herstel volledig in de staart.
Ook de signalen van Chinese beleidsmakers om meer buitenlandse investeringen toe te laten ondersteunt het vertrouwen van beleggers.
Of het toegenomen vertrouwen zich dit jaar zal vertalen in een outperformance van de Chinese aandelenmarkt moet worden afgewacht.
Goede kans dat de aandacht nu weer verschuift richting de tweede economie van de wereld, China, waar ook zeker de nodige onevenwichtigheden zijn.
Groeivertraging ten einde?
Na decennia achtereen met groeicijfers van 10 procent of meer, is de Chinese economie het afgelopen jaar met ‘slechts’ circa 7,7 procent gegroeid.
Vooral de negatieve impact van de Europese schuldencrisis, 20 procent van ‘Made in China’ gaat naar Europa, hakt erin. Echter, ook de aflopende stimuleringsmaatregelen uit 2008 spelen hierin een rol.
De laatste maand lijkt de opgaande lijn weer ingezet, vooral af te lezen aan de industriële productie en de Chinese inkoopmanagersindex die op de hoogste stand staat sinds augustus en op groei wijst.
Consumptie aanjagen
Voor een duurzaam herstel moet Xi Jinping werk maken van het sterker maken van de binnenlandse economie.
Voor China is het vooral zaak de binnenlandse consumptie verder aan te jagen zonder de kredietverlening te hard te laten oplopen. China leunt veel te zwaar op de handel met het buitenland en investeringen in fabrieken, infrastructuur en vastgoed.
Waar de consumptie in de Verenigde Staten goed is voor ongeveer 70 procent van het bbp, komt China niet verder dan circa 40 procent.
Net als in andere opkomende landen is ook de groei in China de afgelopen decennia in belangrijke mate gebaseerd op lage loonkosten en lage grondprijzen. Deze effecten stimuleerden de economie maar arbeidskosten en grond wordt in rap tempo duurder.
Stabiliteit
De nieuwe Chinese leiders moeten ervoor zorgen dat schulden binnen proporties blijven en investeringsgelden veel efficiënter worden aangewend.
Hervormingen op het gebied van sociale zekerheid en arbeidsmarkt zullen moeten worden doorgevoerd om de binnenlandse vraag een steuntje in de rug te geven wat een nieuwe bron van groei kan betekenen.
Last but not least zal Xi Jinping de politieke en maatschappelijke stabiliteit moeten bewaken. Toenemende verschillen tussen arm en rijk zijn een bron van onrust.
Vertrouwen
Ondanks alle uitdagingen lijken de financiële markten wel steeds meer vertrouwen te krijgen in een verder herstel van de Chinese economie.
Hoewel de Shanghai Composite index het afgelopen jaar slechts met 3 procent is gestegen, zit het herstel volledig in de staart.
Ook de signalen van Chinese beleidsmakers om meer buitenlandse investeringen toe te laten ondersteunt het vertrouwen van beleggers.
Of het toegenomen vertrouwen zich dit jaar zal vertalen in een outperformance van de Chinese aandelenmarkt moet worden afgewacht.