Dalende huizenprijzen, afnemende industriële productie en ingrepen van de centrale bank. Genoeg reden om te denken dat de Chinese economie afglijdt naar een crisis of stagnatie. Op de Chinese beurzen is stagnatie echter al een feit.
Donderdag werd bekend dat de huizenprijzen in Chinese steden voor de vierde maand op rij zijn gezakt. Eerder bleek al dat de groei van de industriële productie in augustus op het laagste niveau sinds 2008 lag.
Dat er een nieuwe verzwakking van Chinese economie is blijkt ook uit het handelen van Chinese beleidsmakers. Onlangs werd bekend dat de centrale bank achter de schermen 81 miljard dollar in de vijf grootste banken hebben gepompt ter ondersteuning.
Donderdag werd het rentetarief waartegen banken kortlopende kredieten kunnen krijgen bij de centrale bank verlaagd. Deze maatregelen hebben de bedoeling de kredietverstrekking en dus de economie een zetje te geven.
Stagnatie
Het lijkt er daarmee niet op dat de Chinese economie echt op stoom komt. Een ander signaal dat daar ook op wijst is de ontwikkeling van Chinese aandelenmarkten de afgelopen jaren.
Hier is namelijk al een aantal jaar sprake van stagnatie. De beurs van Shanghai piekte in 2007 op ongeveer 6000 punten, zakte daarna 70 procent en schommelt sindsdien een stukje boven dit niveau.
Dit patroon lijkt op dat van de Japanse Nikkei-index. Een piek in 1990 rond de 35.000 punten werd gevolgd door een daling met twee derde. Sindsdien is het nooit meer goedgekomen. De Nikkei staat op dit moment rond de 15.000 punten.
Hoe anders is de situatie op veel westerse beurzen. Wall Street, Londen en Berlijn, stapelen record op record. Elders in Azie, hetzelfde verhaal. In het algemeen lijkt te gelden: hoe verder van het Chinese vasteland, hoe beter de beurs het doet.
Alles bij elkaar lijkt de Chinese beurs vooralsnog dus een soort Japans stagnatiescenario te volgen.
Natuurlijk is de beurs niet de economie, maar het is wel een duidelijk teken aan de wand dat de tijden van explosieve groei in China voorlopig niet meer terugkomen.
Dat er een nieuwe verzwakking van Chinese economie is blijkt ook uit het handelen van Chinese beleidsmakers. Onlangs werd bekend dat de centrale bank achter de schermen 81 miljard dollar in de vijf grootste banken hebben gepompt ter ondersteuning.
Donderdag werd het rentetarief waartegen banken kortlopende kredieten kunnen krijgen bij de centrale bank verlaagd. Deze maatregelen hebben de bedoeling de kredietverstrekking en dus de economie een zetje te geven.
Stagnatie
Het lijkt er daarmee niet op dat de Chinese economie echt op stoom komt. Een ander signaal dat daar ook op wijst is de ontwikkeling van Chinese aandelenmarkten de afgelopen jaren.
Hier is namelijk al een aantal jaar sprake van stagnatie. De beurs van Shanghai piekte in 2007 op ongeveer 6000 punten, zakte daarna 70 procent en schommelt sindsdien een stukje boven dit niveau.
Dit patroon lijkt op dat van de Japanse Nikkei-index. Een piek in 1990 rond de 35.000 punten werd gevolgd door een daling met twee derde. Sindsdien is het nooit meer goedgekomen. De Nikkei staat op dit moment rond de 15.000 punten.
Hoe anders is de situatie op veel westerse beurzen. Wall Street, Londen en Berlijn, stapelen record op record. Elders in Azie, hetzelfde verhaal. In het algemeen lijkt te gelden: hoe verder van het Chinese vasteland, hoe beter de beurs het doet.
| HOE PRESTEREN OOSTERSE BEURZEN? Stand ten opzichte van piek 2007 | |
| Shanghai | -61% |
| Singapore | -13% |
| Hongkong | -23% |
| Kuala Lumpur | 28% |
| Jakarta | 90% |
| Bangkok | 74% |
Natuurlijk is de beurs niet de economie, maar het is wel een duidelijk teken aan de wand dat de tijden van explosieve groei in China voorlopig niet meer terugkomen.