Deutsche Bank is deze week een speelbal van de financiële markten geworden. De recente geschiedenis laat zien dat dit meestal uitdraait op een ingreep van buiten, maar dat de storm soms ook kan overwaaien.
Deutsche Bank probeerde vrijdag de markt te kalmeren door middel van een brief aan het personeel van bestuursvoorzitter John Cryan. Volgens hem is er geen basis voor de speculatie van de laatste weken. De bank heeft de afgelopen twee decennia niet zo’n stevige balans gehad en het herstructureringsplan ligt op koers.
Dit mag zo zijn, tegelijkertijd is het een feit dat op financiële markten wereldwijd koersen dalen door zorgen over Deutsche Bank. Dit doet herinneringen herleven aan de financiële crisis.
Toen gebeurde het ook regelmatig dat beleggers de blik richten op een financiële instelling. De uitkomst van deze episodes was voor aandeelhouders meestal ongunstig.
Het voorbeeld bij uitstek is natuurlijk Lehman Brothers. Half september 2008 was duidelijk dat die bank zonder steun van buiten niet kon overleven. Na een weekend van panisch overleg volgde faillissement.
Dichterbij huis zijn de ondergang van Fortis en SNS Reaal. Wat die laatste betreft werden aandeelhouders door de staat onteigend, na weken van speculatie over een mogelijke overname. Voor beleggers bleef (vooralsnog) niets over.
Dat het niet per definitie slecht hoeft te eindigen laat het geval van ING zien. In februari 2009 was er uitgebreide speculatie over nationalisatie. Dit ondanks dat het concern een maand eerder een garantieregeling met de staat had gesloten voor het beperken van het risico op Amerikaanse hypotheken.
Nick Jue, directeur van ING Nederland, draafde op in de Wereld Draait Door om uit te leggen dat de bank gezond was. Topman Jan Hommen stuurde eind februari een sussende mail naar het personeel.
Het aandeel bereikte maart 2009 een dieptepunt en zette daarna de weg omhoog in. Dat was ook ongeveer het moment dat westerse aandelenmarkten het laagste punt van de crisis bereikten. In andere woorden: de storm rond ING waaide over.
Bij een bank die in een maalstroom van speculatie en koersdalingen terechtkomt loopt het voor aandeelhouders dus vaak verkeerd af, maar zeker niet altijd. Soms zijn sussende woorden vanuit de top genoeg.