Er zijn dit jaar al heel wat interessante bedrijven naar de beurs gekomen, maar het lijkt wel of er steeds meer op aan te merken is. Men zoekt de randen van het toelaatbare op om maar zo veel mogelijk geld te kunnen ophalen. De invloed van nieuwe beleggers wordt het liefst zo klein mogelijk gehouden.
Maar er gloort hoop. In Amerika gaat WeWork voorlopig toch maar niet naar de beurs. De introductie van het Amerikaanse verhuurplatform voor kantoorruimte werd eerder dit jaar in Forbes al de meest belachelijke en gevaarlijke beursgang van het jaar genoemd, maar voor nu is hij van de baan.
WeWork dacht 47 miljard dollar waard te zijn, waarmee de beursgang op die van taxiplatform Uber na de grootste van het jaar zou zijn. Het is een klassiek voorbeeld van een New kid on the block waar alle grote zakenbanken achteraanzitten om eraan te kunnen verdienen. Er was zelfs een bank die er een prijskaartje van 104 miljard dollar op had willen plakken, ik zal hier geen namen noemen.
WeWork heeft met bedrijven als Tesla en Uber gemeen dat het een te dominante ceo heeft die volstrekt ongeschikt is voor het vak. De flamboyante vastgoedondernemer Adam Neumann was dit jaar vooral in het nieuws met verhalen over zijn drank- en drugsgebruik. Hij deed dubieuze vastgoedtransacties en verkocht voor honderden miljoenen dollars aan aandelen WeWork om gaten in zijn privé-begroting te dichten.
Over andere aandeelhouders vindt hij vooral dat die geen echt stemrecht nodig hebben. Hij wil wel naar de beurs, maar toch ook een soort private company blijven waarin hij aan alle touwtjes trekt.
Zo werkt het dus niet. De waardering van WeWork wordt inmiddels op hooguit een dikke 10 miljard dollar geschat en andere investeerders willen van hem af. Na tien jaar ipo-bullmarkt is dit een teken dat dominante topmannen, hoe flamboyant ze soms ook zijn, niet langer wegkomen met hun mooie verhalen. En dat is een goede ontwikkeling.
Dit is een column van Paul Koster, directeur van de VEB