Economen van de Rabobank en Schroders voorzien voor volgend jaar een milde recessie voor de economie van de Verenigde Staten. De ontwikkelingen in het handelsconflict met China en de recentelijk zwakke cijfers van de maakindustrie wijzen daar ontegenzeggelijk op.
Recessie betekent letterlijk ‘teruggang’ of ‘terugval’, en in de economie wordt in de praktijk meestal van een recessie gesproken als het bruto nationaal product gedurende twee of meer opeenvolgende kwartalen kleiner wordt. (Lees hier meer over recessies.)
Volgens Martin Arnold, econoom bij Schroders, wijzen signalen uit zowel de obligatie- als de arbeidsmarkt erop dat zich een recessie aandient in 2020. Vooral de omgekeerde rentecurve die er nu is op de obligatiemarkt heeft een betrouwbaar trackrecord in het voorspellen van een recessie. Met slechts één uitzondering (1966) kondigde deze situatie, waarbij de lange rente lager is dan de korte, steeds een recessie aan binnen 12 tot 18 maanden.
Maar er zijn ook andere signalen. De New York Federal Reserve hanteert een ‘excess bond premium’ model, dat het sentiment van obligatiebeleggers meet. Volgens die indicator is de kans op een recessie slechts 10 procent.
Daar staat tegenover dat de Amerikaanse arbeidsmarkt tekenen van afkoeling vertoont. De loongroei blijft weliswaar gezond maar werknemers in de VS beginnen minder uren te werken. Als die ontwikkeling doorzet, kan een periode van economische vertraging, of recessie, aanbreken. Voorspellende indicatoren duiden ook op voorzichtigheid.
De kans op een recessie lijkt toe te nemen, maar zeker is het allerminst. Centrale banken van belangrijke economieën geven steun door de rente zeer laag te houden. Toch is het voor beleggers goed zich af te vragen hoe gevoelig hun portefeuille is voor de economische cyclus. Periodes van vertraging en recessie zijn de fasen van de conjunctuurcyclus waarin aandelenmarkten het slechtst presteren.
Schroders voorspelt in elk geval een recessie in de winstgroei van Amerikaanse bedrijven. Winstmarges komen onder druk te staan door loongroei en minder vraag. Als de economische groeivertraging aan kracht wint, dan zullen bedrijven hun kapitaalbestedingen terugschroeven en mogelijk ook hun personeelsbestand. Een dergelijk scenario is een belangrijk risico voor de aandelenmarkten.
Als de signalen van de arbeids- en obligatiemarkten worden gecombineerd lijkt een groeivertraging in de VS onvermijdelijk, maar hoeft deze niet automatisch met een recessie gepaard te gaan, als het beleid stimulerend blijft, stelt Schroders. Centrale banken of overheidsstimulering kunnen helpen om de waarderingen op een relatief hoog niveau te houden.
Economen van de Rabobank voorzien ook op basis van de rentecurve voor volgend jaar een recessie voor de economie van de Verenigde Staten, maar zij blijven in hun beleggingsbeleid wel overwogen in de categorie aandelen. De teruggang in de economie zal namelijk mild zijn en er is met de huidige lage rentestanden nauwelijks een aantrekkelijk alternatief. Beleggers kampen wereldwijd met TINA, There Is No Alternative.
Minstens zo belangrijk is dat de Amerikaanse aandelenbeurs in de periode tussen de inversie van de rentecurve en het begin van de recessie meestal nog flink steeg. De laatste vijf keer dat de inversie optrad, stond de S&P 500 een jaar later gemiddeld 11,6 procent hoger.