Aandelen en beurzen waar ‘iets mee is’, krijgen van beleggers vaak een lagere waardering. Zo had Unilever decennia lang een ‘conglomerate discount’ vanwege de nodeloos ingewikkelde structuur van het concern. Toen aangekondigd werd dat deze structuur vereenvoudigd wordt, maakte de koers van dat aandeel dan ook een mooi sprongetje.

Zo was er ook jarenlang sprake van een ‘Dutch discount’, de lage waardering voor de Nederlandse beurs vanwege de vele beschermingsconstructies die hier waren toegestaan.

De recente ontwikkelingen rond Wirecard doen wat dat aangaat het ergste vrezen voor de Duitse beurs. De fraude die zich -vermoedelijk- bij dat technologiebedrijf heeft afgespeeld is een nieuwe klap voor het imago van het Duitse bedrijfsleven, dat zich nog aan het herstellen was van het gesjoemel bij Volkswagen, de miskleunen van Bayer met Monsanto en de vele schandalen rond Deutsche Bank.

In onze Europese hoedanigheid van European Investors zetten wij de laatste jaren vraagtekens bij de kwaliteit van het toezicht en transparantie in Duitsland.

Wirecard was lange tijd het luid bejubelde Duitse antwoord op de Amerikaanse technologiesuccessen. Topman Marcus Braun leek veel goed te doen: tussen 2013 en 2018 verviervoudigde Wirecard de omzet en de winst. In 2019 stegen omzet en winst met circa 40 procent ten opzichte van een jaar eerder. En steeds liet Braun weten dat dit pas het begin was.

Het bleek hooguit het begin van het ontstaan van een ‘German discount’ vanwege de problemen met toezicht. Dat beleggers hiervoor op hun hoede moeten blijven bleek eind juni maar weer, toen de digitale autohandelaar Auto1 moest melden dat het een conflict heeft met zijn technologiepartner over toezichtkwesties.

Auto1 is niet beursgenoteerd, maar werd wel bejubeld als de belangrijkste Europese fintech-startup na Spotify. Naar de beursgang werd al uitgekeken.

Dit is een column van Paul Koster, directeur van de VEB