Veel mensen proberen duurzaam door het leven te gaan door bijvoorbeeld vooral biologische producten te consumeren of zonnepanelen op het dak te leggen. Een deel van de beleggers probeert de wereld wat mooier te maken door ‘groen’ te beleggen. De meningen daarover zijn verdeeld.
Voormalig Tweede Kamerlid voor de PvdA Ed Groot toonde zich in het Financieele Dagblad maandagochtend enigszins cynisch over de duurzame bedoelingen van veel bedrijven.
Hij haalde de Amerikaanse senator Elisabeth Warren aan, die onderzocht wat er terechtkwam van de belofte van ceo’s dat zij voortaan het belang dienen van alle stakeholders, dus niet alleen van aandeelhouders. Loze praat, stelde Warren.
Economen verbazen zich daar niet over, gaat Groot verder, er verandert weinig zolang beloningen afhangen van de aandelenkoers en bedrijven zich niet kunnen beschermen tegen een vijandige overname door een concurrent die de winst te laag vindt.
Een sociaal imago is wel goed voor de aandelenkoers, stelt Groot vast. Noem dat de verklaring die economen zouden geven voor het modieuze stakeholdersdenken. Of zoals Peter de Wit het dezelfde ochtend in de Volkskrant optekende:
De Britse vermogensbeheerder Schroders is minder cynisch. In een recente publicatie stelt Schroders vast dat het beleggingsthema ‘klimaatverandering en energietransitie’ tijdens de coronacrisis goed gepresteerd heeft. Dat is opvallend, want tijdens eerdere beurscrises vielen beleggingen in deze categorie juist relatief ver terug.
Schroders noemt zeven trends die dit fenomeen kunnen verklaren. De eerste is dat er nu meer financiële armslag en meer beleidssteun is dan in het verleden. Na de financiële crisis van 2008/2009 namen de investeringen in duurzame energie sterk af. Dit keer is het anders. Banken staan er beter voor. Belangrijker is dat de economische omstandigheden rond duurzame energie veel beter zijn. Het eerste halfjaar zijn de investeringen volgens Schroders met 5 procent op jaarbasis gegroeid.
Verder is de vraag naar technologie voor duurzame energie robuust. Dit blijkt vooral bij de vraag naar elektrische auto’s. Schroders ziet een combinatie van factoren, zoals vertraagde levering van eerdere orders, nieuwe modellen en stimulerende maatregelen. Op de Amerikaanse markt voor zonne-energie is de vraag ook sterk. Als risico op de korte termijn wijst Schroders op het wegvallen van stimulerende overheidsmaatregelen.
Dat hoeft geen probleem te zijn, want de kosten van duurzame energie dalen nog altijd, en de efficiëntie neemt toe. Windenergie is nu de goedkoopste manier van energieopwekking. Naast technologische verbeteringen dalen ook de kosten voor het opslaan van overtollige energie.
Over ondernemingen is Schroders een stuk milder dan de hierboven aangehaalde Groot en De Wit. Bedrijven nemen steeds meer hun verantwoordelijkheid voor het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen, stelt de vermogensbeheerder vast. Meer dan 250 bedrijven hebben als doelstelling om uiterlijk 2028 alleen nog maar duurzame energie te gebruiken. Apple wil in 2030 dat de complete toeleveringsketen CO2-neutraal is. Microsoft streeft ernaar in dat jaar zelfs CO2-negatief te zijn en alle uitstoot gecompenseerd te hebben in 2050. Unilever heeft soortgelijke doelstellingen en investeert 1 miljard euro in het vervangen van de fossiele grondstoffen voor duurzame alternatieven.
Ondernemingen zijn er natuurlijk in de eerste plaats om hun product met een gezonde (en daarmee duurzame) winstmarge aan de man/vrouw te brengen. Daarbij mogen de investeringen in duurzaamheid niet ten koste gaan van de financiële gezondheid, maar kan anno 2020 een totaal gebrek aan duurzame maatregelen een bedrijf ook duur komen te staan.
Het is voor menig bedrijf een balanceeract. Dus of de belegger die aandelen in beursgenoteerde ondernemingen koopt nu duurzaam in het leven wil staan of niet, hij ontkomt er niet aan goed te kijken wat bedrijven op het gebied van duurzaamheid doen.