Het idee achter dit ‘Peter Parker-principle’ gaat verder terug dan de Amerikaanse comics. Woorden van gelijke strekking riepen de opstandelingen tijdens de Franse Revolutie ook al. Wie denkt dat hij zijn machtspositie of rijkdom alleen aan zichzelf of aan een godheid te danken heeft en daarom alleen het eigenbelang mag nastreven, zal daar niet mee wegkomen.

En als iemand in de beleggingswereld weet wat ‘great power’ is, dan is het de Noor Yngve Slyngstad wel. Hij was sinds 2008 de topman van Norges Bank Investment Management, dat verantwoordelijk is voor het beheer van het grootste vermogen ter wereld: het Noorse Sovereign Wealth Fund. Daarin bracht de overheid de inkomsten uit de oliewinning onder, nu aangegroeid tot bijna 1200 miljard dollar, zo’n 200.000 dollar per inwoner van Noorwegen. Het fonds bezit ongeveer 1,5 procent van alle beursgenoteerde bedrijven wereldwijd.

In een interview met de Financial Times benadrukte de afgelopen zomer teruggetreden Slyngstad onlangs hoe belangrijk het is om als (mede-)eigenaar van bedrijven je ook mede verantwoordelijk te voelen voor het gevoerde beleid.

Ondernemingen die het niet zo nauw nemen met het milieu of de mensenrechten zijn op de lange termijn financieel een te groot risico. Dat is anno 2020 misschien een open deur, maar Slyngstad sprak in 2008 bedrijven al aan op zaken als kinderarbeid, watergebruik en allerlei milieukwesties.

Nu staan ESG-standaarden de laatste jaren meer in de aandacht, ook bij bedrijven. Slyngstad benadrukt dat het ook een taak van de aandeelhouder blijft, het management op dat gebied scherp te houden.

Dat geldt voor grote institutionele beleggers, maar ook een kleine aandeelhouder mag zich best realiseren dat hij een bevoorrecht mens is. Dat hij het voorrecht heeft eraan bij te kunnen dragen dat grote ondernemingen de goede dingen doen. Voor de aandeelhouders, maar ook voor de wereld.

With great power comes great responsibility.

Dit is een column van Paul Koster, directeur van de VEB