Maatschappelijke ontwikkelingen wijzen onmiskenbaar in dezelfde richting. Het eendimensionale kapitalistische wereld- en mensbeeld maakt plaats voor een holistische kijk op mens, samenleving en aarde.
Het neo-liberale tijdperk is passé, duurzaamheid en strijd tegen ongelijkheid zijn de nieuwe ankers. Collectief welzijn op de lange termijn in plaats van persoonlijk economisch gewin op de korte termijn.
Terecht of niet, maar beursvennootschappen manoeuvreren zich behendig in het nieuwe speelveld en plaatsen aandeelhouders niet meer bovenaan. Shareholders zijn nu stakeholders, net als klanten, werknemers, partners, leveranciers en de maatschappij in brede zin. De bestuurders balanceren zorgvuldig de belangen van de diverse stakeholders. Dat deze lastige afwegingen veel inzet en uniek talent behoeven, valt af te leiden uit (de wijzigingen in) het remuneratiebeleid van bestuurders. Inderdaad, de commissarissen zien hun bestuurders als essentiële stakeholder. Gelukkig maar.
De transformatie van beursvennootschappen naar de nieuwe realiteit wordt geleidelijk zichtbaar. Zo zullen weinig ondernemingen binnenkort nog een jaarverslag durven publiceren zonder uitgebreid in te gaan op hun purpose. De kernvraag “Waarom is de onderneming op aarde” wordt grondig uitgediept.
Het is natuurlijk een relevante vraag. Toch moet ik bekennen dat ik als belegger vooral geïnteresseerd ben in de mate waarin en de wijze waarop de onderneming in de toekomst geld denkt te kunnen verdienen bovenop de kapitaalkosten. Eigen vermogen is immers niet gratis. En liefst verneem ik daarbij de belangrijkste risicofactoren. Helaas, soms lijkt het dat het strategische deel van de jaarverslagen van compleet verschillende beursfondsen door dezelfde redactie is geschreven, met dezelfde plaatjes, tabellen en modieus managementjargon. Eenheidsworst overgoten met een ongeloofwaardige, hypocriete, groene woke-saus.
Ongetwijfeld zullen studeerkamergeleerden en consultants smullen van (declarabele) discussies over purpose, die naadloos passen in het jaren-negentig-rijtje: mission, vision, strategy en critical success factors. Het doet denken aan wat Lou Gerstner als IBM-ceo toen tot ontzetting van iedereen riep: “The last thing IBM needs right now is a vision.”
Hij had helemaal gelijk, want het gaat om uitvoering. In plaats van mooie woorden: ga aan het werk en ga (ook) geld verdienen. Over purpose gesproken.
Dit is een column van Errol Keyner, adjunct-directeur van de VEB