De langstzittende topman uit beursgenoteerd Nederland doet een stapje terug. Jan Aalberts wordt ‘president' van het industriële conglomeraat. Een noviteit.
Bij de volgende aandeelhoudersvergadering in april zal Aalberts als bestuursvoorzitter plaats maken voor Wim Pelsma.
De huidige "chief operating officer" werkt al sinds 1999 bij Aalberts Industries. Jan Aalberts zal zijn loopbaan voortzetten als "president" van het industriële conglomeraat.
Op het moment dat Aalberts vertrekt heeft hij een kwart eeuw de leiding gehad bij het Utrechtse beursfonds. Het waren vrijwel zonder uitzondering succesvolle jaren.
Onconventioneel
Aalberts heeft deze prestaties geleverd op onconventionele wijze. Waar een algemeen geaccepteerde beleggerswijsheid is dat overnames per saldo geen waarde toevoegen (aan de kant van de koper), is de groei van Aalberts juist voor een groot deel bereikt door acquisities.
Hij deed er de afgelopen decennia tientallen en wist daar aandeelhouderswaarde mee te creëren door een aantal belangrijke vuistregels te volgen ("Koop alleen gezonde bedrijven", "Koop alleen een bedrijf als het meteen bijdraagt aan de winst per aandeel", "Bestudeer wekelijks de cijfers van alle dochters").
Beleggerstopman
Jan Aalberts maakt bepaald nog geen uitgebluste indruk. Sterker: de 71-jarige ondernemer werd afgelopen januari door de leden van de VEB nog uitgeroepen tot "beleggerstopman van het jaar.
Hiermee beloonden zij het kordate optreden van Aalberts in reactie op de financiële crisis - een combinatie van scherpe kostenreductie en strategische investeringen in de commerciële slagkracht hadden voor snel resultaatsherstel gezorgd.
Het was de tweede keer in zes jaar dat hem deze eer te beurt viel. Overigens een eer waar Aalberts zelf niet op zegt te wachten: "Ik doe niet aan prijzen".
Opvolging
Over één ding waren beleggers echter bezorgd: de opvolging. Het vertrek van een zo gezichtsbepalende figuur is altijd een risico. De beperkte koersreactie na het bericht van de wisseling van de wacht suggereert dat Aalberts ook dit "probleem" goed heeft aangepakt.
De overdracht is tijdig aangekondigd: een halfjaar vantevoren. Pelsma is een Aalberts-oudgediende en zit sinds 2008 in de directie - continuïteit lijkt gewaarborgd. Bovendien blijft Aalberts betrokken bij de leiding van het bedrijf.
Noviteit
Voor die betrokkenheid heeft hij een on-Nederlandse variant gekozen. De Nederlandse "corporate governance" kent de "president" niet. Wel de president-commissaris, maar dat wordt Aalberts niet. Als president richt hij zich in de directie op "zaken die buiten het terrein van de dagelijkse leiding gelegen zijn".
Dat zou goed kunnen werken. Als commissaris zou hij toezicht moeten houden op zijn opvolger - lastig voor beide partijen. Nu blijft hij op hetzelfde niveau actief en kan zo de nieuwe leiding steunen, zonder het laatste woord te hebben.
Het is onconventioneel en kent ook risico's (is de nieuwe ceo wel echt de baas?), maar dat heeft het succes van Aalberts nooit in de weg gestaan.
De huidige "chief operating officer" werkt al sinds 1999 bij Aalberts Industries. Jan Aalberts zal zijn loopbaan voortzetten als "president" van het industriële conglomeraat.
Op het moment dat Aalberts vertrekt heeft hij een kwart eeuw de leiding gehad bij het Utrechtse beursfonds. Het waren vrijwel zonder uitzondering succesvolle jaren.
Onconventioneel
Aalberts heeft deze prestaties geleverd op onconventionele wijze. Waar een algemeen geaccepteerde beleggerswijsheid is dat overnames per saldo geen waarde toevoegen (aan de kant van de koper), is de groei van Aalberts juist voor een groot deel bereikt door acquisities.
Hij deed er de afgelopen decennia tientallen en wist daar aandeelhouderswaarde mee te creëren door een aantal belangrijke vuistregels te volgen ("Koop alleen gezonde bedrijven", "Koop alleen een bedrijf als het meteen bijdraagt aan de winst per aandeel", "Bestudeer wekelijks de cijfers van alle dochters").
Beleggerstopman
Jan Aalberts maakt bepaald nog geen uitgebluste indruk. Sterker: de 71-jarige ondernemer werd afgelopen januari door de leden van de VEB nog uitgeroepen tot "beleggerstopman van het jaar.
Hiermee beloonden zij het kordate optreden van Aalberts in reactie op de financiële crisis - een combinatie van scherpe kostenreductie en strategische investeringen in de commerciële slagkracht hadden voor snel resultaatsherstel gezorgd.
Het was de tweede keer in zes jaar dat hem deze eer te beurt viel. Overigens een eer waar Aalberts zelf niet op zegt te wachten: "Ik doe niet aan prijzen".
Opvolging
Over één ding waren beleggers echter bezorgd: de opvolging. Het vertrek van een zo gezichtsbepalende figuur is altijd een risico. De beperkte koersreactie na het bericht van de wisseling van de wacht suggereert dat Aalberts ook dit "probleem" goed heeft aangepakt.
De overdracht is tijdig aangekondigd: een halfjaar vantevoren. Pelsma is een Aalberts-oudgediende en zit sinds 2008 in de directie - continuïteit lijkt gewaarborgd. Bovendien blijft Aalberts betrokken bij de leiding van het bedrijf.
Noviteit
Voor die betrokkenheid heeft hij een on-Nederlandse variant gekozen. De Nederlandse "corporate governance" kent de "president" niet. Wel de president-commissaris, maar dat wordt Aalberts niet. Als president richt hij zich in de directie op "zaken die buiten het terrein van de dagelijkse leiding gelegen zijn".
Dat zou goed kunnen werken. Als commissaris zou hij toezicht moeten houden op zijn opvolger - lastig voor beide partijen. Nu blijft hij op hetzelfde niveau actief en kan zo de nieuwe leiding steunen, zonder het laatste woord te hebben.
Het is onconventioneel en kent ook risico's (is de nieuwe ceo wel echt de baas?), maar dat heeft het succes van Aalberts nooit in de weg gestaan.
Gerelateerde artikelen