Afgelopen jaren zijn overheden gedwongen om banken met miljarden overeind te houden. Te groot om te laten omvallen was het devies. Griekenland heeft zich dergelijke praktijken inmiddels eigen gemaakt.
Rapporten lekken doorgaans niet zomaar uit. Het lijdt weinig twijfel dat dat ook geldt voor een gisteren gelekt rapport van de internationale bankenlobby IFF.
Het IIF is de club die met de Griekse regering de schuldherschikking onderhandelde. In het rapport, daterend van medio februari, waarschuwt het IFF voor de hoge kosten die een bankroet zal hebben: tot 1000 miljard.
Het vrijkomen van die informatie zet extra druk op private schuldeisers van Griekenland, waaronder banken, pensioenfondsen, verzekeraars en hedgefondsen, om akkoord te gaan met een vrijwillige afwaardering van hun schuld met meer dan de helft van de waarde.
Onduidelijk
Wordt die afwaardering niet of door te weinig partijen geslikt dan kan Griekenland alsnog failliet gaan. De belangrijkste banken hebben hun medewerking al toegezegd, maar het is nog onduidelijk of voldoende schuldeisers bereid zijn hun verlies te nemen.
Uiterlijk donderdag moeten beleggers zich inschrijven voor een obligatieruil, waarbij ze een verlies van circa 75% accepteren in ruil voor nieuwe Griekse obligaties met mogelijk hogere rente, garanties en obligaties van noodfonds EFSF.
Alleen dan komt Griekenland een nieuw reddingspakket toe van 130 miljard van de eurolanden en het IMF. En dat geld heeft het land weer nodig om over krap twee weken een aflopende obligatie van bijna 15 miljard euro af te lossen.
Voor het blok
Nu heeft bankenlobby IFF een naam hoog te houden als het erom gaat partijen voor het blok te zetten. Een groot aantal van de banken die verenigd zijn in de IFF heeft afgelopen jaren voor steun moeten aankloppen bij nationale overheden. Een gang naar Canossa was dat zelden.
Instellingen beseften maar al te goed dat ze te groot en belangrijk waren om te laten omvallen. Overheden hadden geen andere keuze dan belastinggeld te gebruiken om de concerns overeind te houden.
Grieks dreigement
Griekenland blijkt van die aanpak geleerd te hebben. Het Griekse agentschap voor staatsleningen zet deze week schuldeisers openlijk voor het blok. Het land dreigt met een faillissement als er onvoldoende partijen bereid zijn hun vordering op Griekenland af te boeken.
Voor het eerst dreigt Griekenland openlijk met een wanordelijk faillissement. "Onze reputatie is toch al naar de knoppen, dus wat valt er nog te verliezen", moeten ze in Athene denken.
Wie profiteert
Vraag is hoe de belangen verdeeld zijn tussen voor- en tegenstanders van een gedwongen bankroet van Griekenland. Voorstanders zijn zonder twijfel speculanten die hebben ingezet op verzekeringen tegen faillissement van het land, de inmiddels beruchte credit default swaps.
Ook een aantal banken heeft laten weten dit scenario te zien zitten. Want als verzekeringen tegen wanbetaling niet uitkeren bij een duidelijk failliet als dat van Griekenland dan verliest dit deel van de derivatenmarkt alle geloofwaardigheid.
Fel tegen gedwongen sanering is zonder meer de ECB die het complete eigen vermogen (en meer) ziet verdampen als het zijn vorderingen op Griekenland helemaal moet afboeken na een faillissement.
En beleggers? Zij krijgen te maken met opnieuw nerveuze markten door het robbertje vechten om Griekenland.
En daarmee doet het oude patroon weer opgeld: bij chantage zijn er altijd omstanders die de klappen krijgen. Bij de redding van banken was dat zo -onder meer belastingbetalers en beleggers- bij de redding van landen zal het niet anders zijn.
Het IIF is de club die met de Griekse regering de schuldherschikking onderhandelde. In het rapport, daterend van medio februari, waarschuwt het IFF voor de hoge kosten die een bankroet zal hebben: tot 1000 miljard.
Het vrijkomen van die informatie zet extra druk op private schuldeisers van Griekenland, waaronder banken, pensioenfondsen, verzekeraars en hedgefondsen, om akkoord te gaan met een vrijwillige afwaardering van hun schuld met meer dan de helft van de waarde.
Onduidelijk
Wordt die afwaardering niet of door te weinig partijen geslikt dan kan Griekenland alsnog failliet gaan. De belangrijkste banken hebben hun medewerking al toegezegd, maar het is nog onduidelijk of voldoende schuldeisers bereid zijn hun verlies te nemen.
Uiterlijk donderdag moeten beleggers zich inschrijven voor een obligatieruil, waarbij ze een verlies van circa 75% accepteren in ruil voor nieuwe Griekse obligaties met mogelijk hogere rente, garanties en obligaties van noodfonds EFSF.
Alleen dan komt Griekenland een nieuw reddingspakket toe van 130 miljard van de eurolanden en het IMF. En dat geld heeft het land weer nodig om over krap twee weken een aflopende obligatie van bijna 15 miljard euro af te lossen.
Voor het blok
Nu heeft bankenlobby IFF een naam hoog te houden als het erom gaat partijen voor het blok te zetten. Een groot aantal van de banken die verenigd zijn in de IFF heeft afgelopen jaren voor steun moeten aankloppen bij nationale overheden. Een gang naar Canossa was dat zelden.
Instellingen beseften maar al te goed dat ze te groot en belangrijk waren om te laten omvallen. Overheden hadden geen andere keuze dan belastinggeld te gebruiken om de concerns overeind te houden.
Grieks dreigement
Griekenland blijkt van die aanpak geleerd te hebben. Het Griekse agentschap voor staatsleningen zet deze week schuldeisers openlijk voor het blok. Het land dreigt met een faillissement als er onvoldoende partijen bereid zijn hun vordering op Griekenland af te boeken.
Voor het eerst dreigt Griekenland openlijk met een wanordelijk faillissement. "Onze reputatie is toch al naar de knoppen, dus wat valt er nog te verliezen", moeten ze in Athene denken.
Wie profiteert
Vraag is hoe de belangen verdeeld zijn tussen voor- en tegenstanders van een gedwongen bankroet van Griekenland. Voorstanders zijn zonder twijfel speculanten die hebben ingezet op verzekeringen tegen faillissement van het land, de inmiddels beruchte credit default swaps.
Ook een aantal banken heeft laten weten dit scenario te zien zitten. Want als verzekeringen tegen wanbetaling niet uitkeren bij een duidelijk failliet als dat van Griekenland dan verliest dit deel van de derivatenmarkt alle geloofwaardigheid.
Fel tegen gedwongen sanering is zonder meer de ECB die het complete eigen vermogen (en meer) ziet verdampen als het zijn vorderingen op Griekenland helemaal moet afboeken na een faillissement.
En beleggers? Zij krijgen te maken met opnieuw nerveuze markten door het robbertje vechten om Griekenland.
En daarmee doet het oude patroon weer opgeld: bij chantage zijn er altijd omstanders die de klappen krijgen. Bij de redding van banken was dat zo -onder meer belastingbetalers en beleggers- bij de redding van landen zal het niet anders zijn.