Wie de komende Franse presidentsverkiezingen ook gaat winnen, Europa zal in ieder geval verliezen. Kandidaten Sarkozy en Hollande overtroeven elkaar in het breken van eerdere afspraken. Het zal er niet rustiger op worden.
In de laatste dagen voor de Franse presidentsverkiezingen zet Nicolas Sarkozy de joker in.
Hij verlangt meer actie van de Europese Centrale Bank om de groei te stimuleren. Oude wonden worden weer open gereten.
De nieuwe Franse president zal naar alle waarschijnlijkheid in twee etappes gekozen worden. Na de eerste ronde op 22 april volgt op 6 mei de apotheose.
Nu Europa nog steeds in de greep is van de Eurocrisis zal de strijd tussen zittend president Sarkozy en zijn socialistische uitdager François Hollande forse impact hebben op de financiële markten.
Openbreken
Als Hollande de strijd wint zal dat voor nieuwe onzekerheid in Europa zorgen. Hij heeft al het eerder gesloten .
De kans dat de Franse socialist de nieuwe premier van Frankrijk wordt is aanzienlijk. Hollande staat voor in de peilingen.
Gekend straatvechter Sarkozy vindt het daarom tijd om de laatste heilige huisjes te slopen. In een toespraak afgelopen zondag brak hij met eerder gedane beloften aan de Duitse bondskanselier Merkel en de Italiaanse premier Monti.
Onafhankelijk
Eind november spraken Sarkozy, Merkel en Monti af dat er geen politieke druk op de ECB mocht worden uitgeoefend om te helpen Europa te hervormen richting groei. Aan de ECB zal niets worden gevraagd, 'positief noch negatief', zei Sarkozy na afloop van de minitop.
Voor de Italiaanse leiders Merkel en Monti staat de onafhankelijkheid van de Europese Centrale Bank buiten kijf. De ECB is er om de prijsstabiliteit binnen de eurozone te waarborgen.
Met lange tanden heeft vooral Duitsland al moeten aanzien om de centrale bankiers vanuit Frankfurt miljarden hebben uitgetrokken om banken van goedkoop krediet te voorzien.
En ook de massale opkoopacties van staatsobligaties om de rentes van zuidelijke lidstaten enigszins te temperen waren misschien nodig maar in ieder geval omstreden.
De afspraken tussen de leiders van de drie grootste landen binnen de eurozone waren een belangrijke horde op weg naar het -volgens velen magere- akkoord over maatregelen en hervormingen in Europa.
Rust voorbij
Die maatregelen, in combinatie met de , bracht Europa begin dit jaar in wat rustiger vaarwater.
Maar inmiddels zijn de markten weer volop aan het testen of Europa bereidt is om in te grijpen nu de nervositeit in Spanje oploopt.
De maatregelen van de pas aangetreden premier Mariano Rajoy om het noodlijdende land weer in de rails te trekken hebben de markten nog niet kunnen overtuigen. De rente die Spanje op toekomstige schulden moet gaan betalen loopt op tot moeilijk houdbare niveaus.
Opmerkelijke steun
Sarkozy heeft er afgelopen tijd twee opmerkelijke sympathisanten bij gekregen. Allereerst was er de steun van bondskanselier Merkel .
Op lokaler niveau was er de steun van oud-minister van Financiën Wouter Bos die zich uitsprak , leider van een zusterpartij van Bos' PvdA.
Bos verwacht "destabiliserende invloed binnen Europa "als opnieuw een regering wordt weggestuurd die tijdens de crisis moeilijke maatregelen heeft moeten nemen."
De behoefte aan stabiele partners was ook de voornaamste beweegreden voor bondskanselier Merkel om de president te steunen met wie ze toch niet altijd op even goede voet stond.
Inmiddels is één ding duidelijk: wie de Franse verkiezingen ook wint, met kandidaten die zo gemakkelijk terugkomen op eerdere afspraken wordt Europese samenwerking een stuk moeilijker. En dat is zeer onwelkom nu de spanning in Europa weer opgelopen is.
Hij verlangt meer actie van de Europese Centrale Bank om de groei te stimuleren. Oude wonden worden weer open gereten.
De nieuwe Franse president zal naar alle waarschijnlijkheid in twee etappes gekozen worden. Na de eerste ronde op 22 april volgt op 6 mei de apotheose.
Nu Europa nog steeds in de greep is van de Eurocrisis zal de strijd tussen zittend president Sarkozy en zijn socialistische uitdager François Hollande forse impact hebben op de financiële markten.
Openbreken
Als Hollande de strijd wint zal dat voor nieuwe onzekerheid in Europa zorgen. Hij heeft al het eerder gesloten .
De kans dat de Franse socialist de nieuwe premier van Frankrijk wordt is aanzienlijk. Hollande staat voor in de peilingen.
Gekend straatvechter Sarkozy vindt het daarom tijd om de laatste heilige huisjes te slopen. In een toespraak afgelopen zondag brak hij met eerder gedane beloften aan de Duitse bondskanselier Merkel en de Italiaanse premier Monti.
Onafhankelijk
Eind november spraken Sarkozy, Merkel en Monti af dat er geen politieke druk op de ECB mocht worden uitgeoefend om te helpen Europa te hervormen richting groei. Aan de ECB zal niets worden gevraagd, 'positief noch negatief', zei Sarkozy na afloop van de minitop.
Voor de Italiaanse leiders Merkel en Monti staat de onafhankelijkheid van de Europese Centrale Bank buiten kijf. De ECB is er om de prijsstabiliteit binnen de eurozone te waarborgen.
Met lange tanden heeft vooral Duitsland al moeten aanzien om de centrale bankiers vanuit Frankfurt miljarden hebben uitgetrokken om banken van goedkoop krediet te voorzien.
En ook de massale opkoopacties van staatsobligaties om de rentes van zuidelijke lidstaten enigszins te temperen waren misschien nodig maar in ieder geval omstreden.
De afspraken tussen de leiders van de drie grootste landen binnen de eurozone waren een belangrijke horde op weg naar het -volgens velen magere- akkoord over maatregelen en hervormingen in Europa.
Rust voorbij
Die maatregelen, in combinatie met de , bracht Europa begin dit jaar in wat rustiger vaarwater.
Maar inmiddels zijn de markten weer volop aan het testen of Europa bereidt is om in te grijpen nu de nervositeit in Spanje oploopt.
De maatregelen van de pas aangetreden premier Mariano Rajoy om het noodlijdende land weer in de rails te trekken hebben de markten nog niet kunnen overtuigen. De rente die Spanje op toekomstige schulden moet gaan betalen loopt op tot moeilijk houdbare niveaus.
Opmerkelijke steun
Sarkozy heeft er afgelopen tijd twee opmerkelijke sympathisanten bij gekregen. Allereerst was er de steun van bondskanselier Merkel .
Op lokaler niveau was er de steun van oud-minister van Financiën Wouter Bos die zich uitsprak , leider van een zusterpartij van Bos' PvdA.
Bos verwacht "destabiliserende invloed binnen Europa "als opnieuw een regering wordt weggestuurd die tijdens de crisis moeilijke maatregelen heeft moeten nemen."
De behoefte aan stabiele partners was ook de voornaamste beweegreden voor bondskanselier Merkel om de president te steunen met wie ze toch niet altijd op even goede voet stond.
Inmiddels is één ding duidelijk: wie de Franse verkiezingen ook wint, met kandidaten die zo gemakkelijk terugkomen op eerdere afspraken wordt Europese samenwerking een stuk moeilijker. En dat is zeer onwelkom nu de spanning in Europa weer opgelopen is.