De angst dat de Fed spoedig de rente zal verhogen is weggeëbd. Eerder leek de Fed-voorzitter Janet Yellen te bewegen richting het kamp van de haviken, die vooral sturen op prijsstabiliteit en daarom snel willen ingrijpen.
Monetaire autoriteiten die zich positief uitlaten over de economie worden lang niet altijd positief onthaald op de financiële markten.
Dat heeft Janet Yellen inmiddels ook ondervonden in haar rol van als Fed-voorzitter.
Bij haar debuut vorige maand liet zij doorschemeren dat de rente al mogelijk na een jaar zal worden verhoogd, zes maanden na de volledige afbouw van de steunaankopen die voor eind dit jaar staat gepland.
Beleggers reageerden geschokt. Zij vreesden dat de Amerikaanse economie nog te zwak is voor een renteverhoging.
Het leek er vorige maand echter op dat Yellen bevreesd was dat de Fed te lang zou stimuleren en de inflatie stevig uit de hand zou lopen.
Daarbij komt dat de ‘haviken' binnen het belangrijkste orgaan van de Fed door recente, personele veranderingen aan invloed gewonnen hebben. Daardoor zou langjarige monetaire stimulering minder waarschijnlijk zijn geworden.
Terug
De persconferentie naar aanleiding van het Fed-besluit van deze maand vertelt een ander verhaal.
Yellen pint zich niet meer vast op een eerste rentestap. Gelijktijdig liet zij zich positief over de economische vooruitzichten van de Verenigde Staten, ook al was de jaarstart niet goed.
‘Gecorrigeerd voor wat ruis' zal de inflatie naar verwachting van de Fed niet buitensporig oplopen en pas in 2016 de richting de grens van 2 procent benaderen.
De Fed-leden gaan nu wel uit van een snellere renteverhoging in 2015 en 2016. Voor eind 2015 wordt nu gerekend op een tarief van 1-1,25 procent tegen eerder 1 procent. Wel krijgt de economie zo meer tijd zich te herstellen zodat het een hogere rente beter kan verdragen.
Dat lijkt een logisch gevolg van de veranderende samenstelling binnen het Fed-committee.
Geen wonder dat beleggers weer in de markten stapten. De combinatie van groei en een beperkte inflatie doet denken aan het ‘goldilocks'' scenario wat voormalig Fed-baas Alan Greenspan schetste.
Daar is weinig van terecht gekomen en ook nu kampen de Verenigde Staten met een economie die wel is hersteld, maar de echte vaart er maar niet in krijgt, alle stimuli ten spijt.
Groot probleem is het hoge aandeel structurele werklozen, waardoor het werkloosheidspercentage tergend langzaam daalt. Wel toonde de Fed zich iets optimistischer over de arbeidsmarkt
Carney als havik
Waar Yellen beleggers kalmeerde over gevreesde renteverhogingen, deed Mark Carney, gouverneur van de Bank of England, juist het tegenovergestelde.
Carney liet weten dat een verhoging van de rente vanaf het huidige historisch lage niveau van 50 basispunten eerder dan verwacht zou kunnen plaatsvinden.
Beleggers joegen het Britse pond omhoog tot de hoogste stand in vijf jaar tegenover de Amerikaanse dollar. Daarnaast namen zij in grote getalen short posities in op aandelen en obligaties.
Tot enkele weken geleden konden manifesteerde Carney zich vooral als iemand voor wie groei een zeer voorname rol speelt. Maar nu de Britse economie goed draait goed en de werkgelegenheid aantrekt kiest hij voor prijsstabiliteit.
Of dat terecht is zal later moeten blijken. Signalen van loonkosteninflatie zijn er niet en positief is ook dat de Britse huizenmarkt wat lijkt af te koelen. Dat laatste zou juist ruimtegeven voor een aanhoudend accomoderend monetair beleid.
Dat heeft Janet Yellen inmiddels ook ondervonden in haar rol van als Fed-voorzitter.
Bij haar debuut vorige maand liet zij doorschemeren dat de rente al mogelijk na een jaar zal worden verhoogd, zes maanden na de volledige afbouw van de steunaankopen die voor eind dit jaar staat gepland.
Beleggers reageerden geschokt. Zij vreesden dat de Amerikaanse economie nog te zwak is voor een renteverhoging.
Het leek er vorige maand echter op dat Yellen bevreesd was dat de Fed te lang zou stimuleren en de inflatie stevig uit de hand zou lopen.
Daarbij komt dat de ‘haviken' binnen het belangrijkste orgaan van de Fed door recente, personele veranderingen aan invloed gewonnen hebben. Daardoor zou langjarige monetaire stimulering minder waarschijnlijk zijn geworden.
Terug
De persconferentie naar aanleiding van het Fed-besluit van deze maand vertelt een ander verhaal.
Yellen pint zich niet meer vast op een eerste rentestap. Gelijktijdig liet zij zich positief over de economische vooruitzichten van de Verenigde Staten, ook al was de jaarstart niet goed.
‘Gecorrigeerd voor wat ruis' zal de inflatie naar verwachting van de Fed niet buitensporig oplopen en pas in 2016 de richting de grens van 2 procent benaderen.
De Fed-leden gaan nu wel uit van een snellere renteverhoging in 2015 en 2016. Voor eind 2015 wordt nu gerekend op een tarief van 1-1,25 procent tegen eerder 1 procent. Wel krijgt de economie zo meer tijd zich te herstellen zodat het een hogere rente beter kan verdragen.
Dat lijkt een logisch gevolg van de veranderende samenstelling binnen het Fed-committee.
Geen wonder dat beleggers weer in de markten stapten. De combinatie van groei en een beperkte inflatie doet denken aan het ‘goldilocks'' scenario wat voormalig Fed-baas Alan Greenspan schetste.
Daar is weinig van terecht gekomen en ook nu kampen de Verenigde Staten met een economie die wel is hersteld, maar de echte vaart er maar niet in krijgt, alle stimuli ten spijt.
Groot probleem is het hoge aandeel structurele werklozen, waardoor het werkloosheidspercentage tergend langzaam daalt. Wel toonde de Fed zich iets optimistischer over de arbeidsmarkt
Carney als havik
Waar Yellen beleggers kalmeerde over gevreesde renteverhogingen, deed Mark Carney, gouverneur van de Bank of England, juist het tegenovergestelde.
Carney liet weten dat een verhoging van de rente vanaf het huidige historisch lage niveau van 50 basispunten eerder dan verwacht zou kunnen plaatsvinden.
Beleggers joegen het Britse pond omhoog tot de hoogste stand in vijf jaar tegenover de Amerikaanse dollar. Daarnaast namen zij in grote getalen short posities in op aandelen en obligaties.
Tot enkele weken geleden konden manifesteerde Carney zich vooral als iemand voor wie groei een zeer voorname rol speelt. Maar nu de Britse economie goed draait goed en de werkgelegenheid aantrekt kiest hij voor prijsstabiliteit.
Of dat terecht is zal later moeten blijken. Signalen van loonkosteninflatie zijn er niet en positief is ook dat de Britse huizenmarkt wat lijkt af te koelen. Dat laatste zou juist ruimtegeven voor een aanhoudend accomoderend monetair beleid.