VEB.net maakt gebruik van cookies om het gebruiksgemak van de website te verbeteren. 

Hans-Werner Sinn (70) is ook na zijn pensionering in 2016 voor velen de bekendste en meest invloedrijke econoom van Duitsland. Van 1999 tot 2016 was hij de president van denktank IFO in München en economisch adviseur van de Duitse regering. Sinn behoort tot de grote critici in Europa van het beleid van de Europese Centrale Bank (ECB).

Met zijn recent verschenen autobiografie Auf der Suche nach der Wahrheit haalt Sinn opnieuw de bestsellerlijsten. Vakbondsbazen, linkse politici en ‘eurofielen’ kunnen zijn bloed soms wel drinken. Maar dat hij tegen Europese integratie en een muntunie is, ontkent Sinn stellig. In Effect 6, die volgende week verschijnt, een uitgebreid interview met de zoon van een taxichauffeur uit Bielefeld. Hieronder een voorproefje.

In uw boek benadrukt u diep in uw hart een sterke voorstander te zijn van Europese integratie. Klopt dat wel?
Ja, natuurlijk, bijna alle Duitsers zijn dat. Je weet dat de geschiedenis implicaties heeft. Je zult niet veel Duitsers vinden die een onafhankelijk pad op willen. Ik ben een criticus van bepaalde beleidsmaatregelen en instellingen in Europa, omdat ik vrees dat ze het Europese project schaden. Er is geen alternatief voor Europese integratie en juist daarom moeten we onze koers zorgvuldig debatteren en uitstippelen.

U zegt eerst politiek en militair en dan uiteindelijk een munt.
Het kostte Zwitserland 500 jaar om zich echt te verenigen met een gemeenschappelijke defensie. Toen vormden ze midden negentiende eeuw een staat. De begroting en de gemeenschappelijke munt kwamen ruim daarna. Hetzelfde in de Verenigde Staten. Eerst de formatie van de staat met een gemeenschappelijk leger. Pas in 1913 de Federal Reserve. Hopen op een Europese politieke unie is zinloos. Het gebeurt niet.

Waarom niet?
Omdat we heel veel militaire ongelijkheid in Europa hebben. We hebben de twee landen met kernmachten en deze landen willen de politieke unie niet. Een van die landen zal zelfs geen deel meer uitmaken van de EU. Dit is voor mij als een stel dat verloofd is en praat over het huwelijk. Zij zegt dat ze van hem houdt, en hij houdt van haar geld. Hij stelt voor het geld eerst te delen voordat hij het huwelijkscontract ondertekent. Als je dat doet zal het huwelijkscontract nooit worden getekend. Dat is de reden waarom een ​​fiscale unie het pad naar een politieke unie met een gemeenschappelijk leger en al het andere dat erbij hoort, blokkeert.

Merkel is het rijke meisje dat wil huwen, Macron wil het geld. Wat kunnen we verwachten van Merkel en Macron?
Ik verwacht dat de Duitsers toegeven. Frankrijk vraagt ​​om 100 en zij krijgen 50, of zoiets. Het brengt Europa verder op een dwaalspoor. Het grootste risico van Macrons voorstel is de bankenunie. Met een gemeenschappelijke depositoverzekering kunnen zelfs de meest gevaarlijke zombiebanken in Europa deposito’s uit heel Europa aantrekken.

Dat hebben we eerder gezien bij IJslandse banken...
En op Cyprus. Nu hoeven de banken geen 6 procent rente aan te bieden. Eén procent zou genoeg zijn om geld uit heel Europa te lokken. Dat geld kunnen ze gebruiken om hun gevaarlijke investeringsprojecten over de hele wereld te onderhouden. We riskeren een nieuwe crisis, vergelijkbaar met de Amerikaanse Savings and Loan Crisis die in de jaren tachtig veel  spaarbanken in Amerika verwoestte.

En hoe zit het met de niet-renderende leningen op de balans van Europese banken, de zogenaamde zombieleningen?
Dat probleem is enorm. Het staat op het punt om naar buiten te komen. Dit is de reden waarom er nu zo’n intense lobby is voor een bankenunie.

Quantitative Easing heeft de reële economieën dus niet ondersteund?
De binnenlandse economie wel omdat de overheden weer goedkoop konden lenen. Door de grotere rol van de overheidssector zijn er banen gecreëerd en lopen de lonen op. Je hebt de hogere levensstandaard, je hebt de middelen, maar het zal de maakindustrie niet helpen. Je geeft de landen de Hollandse ziekte. Toen Nederland in de jaren zestig de gasvoorraden vond, stegen de inkomsten uit de gasuitvoer en de lonen in de publieke sector en de energiesector. De binnenlandse sector werd gestimuleerd en de invoer nam toe maar ook het concurrentievermogen van de Nederlandse exportindustrie werd ondermijnd door de hogere lonen. De Dutch Disease is vandaag ook in Zuid-Europa zichtbaar.

Lees het volledige interview met Hans-Werner Sinn in Effect 6, die in de laatste week van deze maand verschijnt.

Effect, het magazine van de VEB, staat iedere maand bol van beleggingsnieuws en analyses. Heeft u nog geen abonnement op Effect? Word lid van de VEB, u ontvangt Effect dan iedere maand gratis.